Askush nuk mund të japë dashuri nëse nuk di ta japë ndaj vetes. Ky është ligji i parë i ekuilibrit emocional, një e vërtetë që shpesh e harrojmë duke u përpjekur të kënaqim të tjerët. Dashuria për veten nuk është egoizëm, por kujdes i brendshëm, mënyra më e shëndetshme për të ndërtuar marrëdhënie të ndershme dhe të qëndrueshme. Të duash veten nuk do të thotë të vendosësh veten mbi të tjerët Dashuria për veten nuk është narcizëm, por njohje e kufijve, respekt ndaj vetes dhe pranim i plotë i dritës dhe errësirës që mbartim. Një person që e do veten nuk kërkon miratim të vazhdueshëm, nuk frikësohet nga vetmia dhe nuk e mat vlerën e vet në sytë e të tjerëve. Ai di të thotë “po” me zemër dhe “jo” pa ndjenjë faji. Kjo është dashuri e pjekur: e qetë, e përulur dhe e shëndetshme.
Pa dashuri për veten, marrëdhënia bëhet varësi
Shpesh njerëzit kërkojnë te të tjerët atë që nuk e gjejnë brenda vetes: sigurinë, miratimin, ngrohtësinë. Por kjo sjellje krijon varësiemocionale, një lloj dashurie që jeton me frikë humbjeje. Në momentin që mësojmë të kujdesemi për veten, të pushojmë kur jemi të lodhur, të kërkojmë ndihmë pa turp, të falim veten për gabimet, ne shërojmë marrëdhënien më të rëndësishme të jetës sonë: atë me veten. Vetëm atëherë dashuria që japim bëhet e lirë, jo e nevojshme; e sinqertë, jo e frikshme.
Shërimi fillon nga brenda
Dashuria për veten nuk lind njëherësh, por ndërtohet çdo ditë me gjeste të vogla mirëkuptimi: të mos e gjykosh veten për çdo dështim, të kujdesesh për trupin, të flasësh me mirësi për veten, të jesh mirënjohës për atë që je. Kur pranojmë plagët tona dhe mësojmë të mos fshihemi prej tyre, ne fillojmë procesin e shërimit të brendshëm. Ky proces nuk na bën perfektë, por të vërtetë. Dhe vetëm njerëzit e vërtetë dinë të ndërtojnë marrëdhënie që zgjasin.
Dashuria për veten është themeli i çdo lidhjeje të shëndetshme
Në çdo marrëdhënie, qoftë dashuri, miqësi apo familje, nuk mund të japim më shumë sesa kemi brenda nesh. Kur jemi të paqëndrueshëm emocionalisht, kërkojmë që tjetri të na plotësojë boshllëqet tona. Por kur jemi në paqe me veten, lidhja bëhet zgjedhje, jo domosdoshmëri.
Në këtë mënyrë, dashuria nuk është më kërkim për shpëtim, por bashkim midis dy njerëzve të plotë.
Të duash veten është forma më e lartë e përgjegjësisë personale. Sepse kush e do veten, nuk dëmton, nuk kërkon, nuk kontrollon – thjesht dashuron në mënyrë të lirë. Dhe vetëm atëherë, dashuria bëhet ajo që duhet të jetë: jo mbështetje për të mbijetuar, por hapësirë për të lulëzuar.
Photo by Matthias Cooper: https://www.pexels.com/photo/woman-in-green-shirt-smiling-1062280/
