Në një krah të heshtur të poezisë së ndjesive, në L’Osmothèque në Versajë të Francës ruhet diçka më shumë se parfume. Ajo është një bibliotekë e erërave, një arkiv i formularëve dhe aromave që lidhen me historinë e ndjeshme të njerëzimit.
Në këtë institucion, me formë “bibliotekë” për erëra, ruhen formula të vjetra parfumi, nga krijime të shekullit të 18-të e më tej që më nuk shiten në treg ose që janë reformuluar për shkak të rregulloreve moderne. Biblioteka u jep përdoruesve mundësinë që të nuhasin një pjesë të shkuarës që gjithnjë shtohet vetëm nëpër kujtime.
Kjo ide jonormale për një bibliotekë me erëra na fton të mendojmë për aromën jo vetëm si luks, por si material i kujtesës, si shenjë që lidh kohët e tashme me ato që kanë kaluar. Kur nuhasim diçka që ruhen aty, një lule, një lëkurë, një druri i përpunuar, ne takojmë jo vetëm një aromë, por një histori, një mënyrë jete dhe një shije të botës që ka qenë.
Në epokën ku çdo gjë digitalizohet dhe shijohet shpesh sipërfaqësisht, biblioteka e erërave është një thirrje për të ndier më thellë. Për të kuptuar se ndjesitë tona nuk janë vetëm pamje ose tinguj, por edhe aroma që qarkullojnë në kujtesë. Dhe ndoshta, përmes tyre, ne jemi të lidhur më mirë me rrënjët tona, me kohët tona dhe me vetveten.
Photo by Céline |: https://www.pexels.com/photo/a-book-store-with-books-and-lamps-on-the-shelves-16390238/
