Në kulturën finlandeze ekziston një fjalë që nuk përkthehet plotësisht në asnjë gjuhë tjetër: sisu. Ajo përmbledh një mënyrë jetese, një qëndrim ndaj vështirësive dhe një forcë të brendshme që nuk lidhet me bujë apo shfaqje, por me durim, vetëpërmbajtje dhe qetësi shpirtërore.
Sisu nënkupton aftësinë për të ecur përpara edhe kur gjithçka duket e pamundur. Është ajo fuqi e heshtur që lind nga brenda njeriut, kur fjalët mbarojnë dhe mbetet vetëm vendosmëria. Për finlandezët, sisu nuk është heroizëm i madh apo guxim i menjëhershëm, por një durim i thellë që e ndihmon njeriun të përballojë jetën me dinjitet dhe qetësi.
Kjo filozofi është e rrënjosur në klimën dhe historinë e vendit. Dimrat e gjatë, errësira dhe izolimi kanë mësuar brezat të gjejnë forcën brenda vetes, pa ankesa dhe pa nevojë për duartrokitje. Për këtë arsye, edhe vetmia në Finlandë nuk shihet si trishtim, por si formë e lirisë dhe e ekuilibrit shpirtëror. Të jesh vetëm do të thotë të kesh hapësirë për të dëgjuar veten, për të reflektuar dhe për t’u rilidhur me natyrën.
Në kulturën perëndimore, lumturia shpesh lidhet me aktivitetin dhe shoqërimin. Në Finlandë, ajo gjendet në qetësinë e liqeneve, në heshtjen e pyjeve dhe në momentet kur njeriu mbetet me veten e vet. Kjo ndjesi e brendshme e paqes është një formë e lumturisë së të qenit vetëm, një shenjë e pjekurisë emocionale dhe e lidhjes së thellë me natyrën.
Sisu është më shumë se një fjalë. Është një mënyrë për të jetuar me dinjitet, për të përballuar jetën pa zhurmë dhe për të kuptuar se forca më e madhe nuk qëndron në atë që tregon, por në atë që duron. Në fund, ky koncept na kujton se lumturia e vërtetë shpesh lind në qetësinë e vetmisë, aty ku trupi pushon dhe shpirti mëson të mos ketë frikë nga heshtja.
Photo by Eva Bronzini: https://www.pexels.com/photo/blooming-pink-garden-roses-in-close-up-photography-6495695/
