Shkenca po zbulon gjithnjë e më shumë se mosha nuk është thjesht një numër. Një teori e re po fiton vëmendje duke sugjeruar se koha biologjike e trupit tonë nuk ecën gjithmonë në të njëjtin hap me atë që quhet mosha e shpirtit. Kjo ide intriguese nënkupton se çdo njeri ka një ritëm unik plakjeje, të ndikuar jo vetëm nga gjenetika dhe stili i jetesës, por edhe nga energjia shpirtërore dhe mënyra se si ai përjeton kohën.
Studiuesit kanë vërejtur se disa njerëz mbeten biologjikisht të rinj përtej viteve të tyre kronologjike, ndërsa të tjerë plaken më shpejt, pavarësisht kujdesit fizik. Ky fenomen lidhet me mënyrën se si trupi reagon ndaj stresit, emocioneve, lidhjeve njerëzore dhe kuptimit që i japim jetës. Shpirti, sipas teorisë, ka një “kohë” të vetën, që nuk ndjek rregullat e biologjisë, por të përjetimit të brendshëm.
Mosha e shpirtit lidhet me aftësinë për të ruajtur kureshtjen, dashurinë për jetën dhe ndjenjën e qëllimit. Kur këto elemente janë të forta, duket sikur trupi merr energji shtesë, sikur qelizat vetë “ndiejnë” gjallërinë e brendshme. Në të kundërt, mungesa e pasionit, izolimi dhe stresi kronik mund të përshpejtojnë procesin e plakjes biologjike.
Kjo teori sjell një reflektim të thellë mbi marrëdhënien mes trupit dhe shpirtit. Ajo na fton të kujdesemi për veten jo vetëm me ushqim të shëndetshëm dhe aktivitet fizik, por edhe me dashuri, qetësi dhe qëllim jetësor. Sepse ndoshta sekreti i rinisë nuk qëndron te kremrat apo gjenet, por te mënyra si ndiejmë kohën brenda nesh.
