Leximi nuk është vetëm një aktivitet kulturor apo mënyrë për të kaluar kohën. Ai është një proces i thellë neurologjik që transformon mënyrën si truri ynë funksionon. Studimet e fundit në fushën e neuroshkencës tregojnë se akti i leximit aktivizon më shumë zona të trurit sesa biseda apo shikimi i filmave, duke e bërë atë një nga përvojat më të pasura për mendjen njerëzore.
Kur lexojmë, truri nuk përthith vetëm fjalë. Ai krijon imazhe, ndjenja, skena dhe lidhje emocionale. Zona të ndryshme, si korteksi vizual, qendrat e gjuhës dhe ato të ndjeshmërisë emocionale, punojnë në harmoni për të ndërtuar botën e rrëfimit. Kjo ndërthurje e funksioneve e bën lexuesin të përjetojë historinë në mënyrë pothuajse reale, si një eksperiencë që ndodh brenda vetë ndërgjegjes.
Leximi i rregullt forcon kujtesën afatgjatë, përmirëson përqendrimin dhe ndihmon në zhvillimin e empatisë. Kur lexojmë për personazhe, dilemat e tyre morale apo emocionet që përjetojnë, truri aktivizon të njëjtat zona që do të reagonin po të përjetonim vetë ato situata. Prandaj librat na mësojnë të ndiejmë më thellë dhe të kuptojmë më mirë botën njerëzore.
Në kohën e ekraneve dhe konsumit të shpejtë të informacionit, leximi mbetet një nga mënyrat më të fuqishme për të ushtruar trurin. Ai nuk ushqen vetëm mendjen me ide, por edhe shpirtin me ndjesi. Librat janë, në një kuptim të thellë, palestra të brendshme për mendimin, kujtesën dhe ndjeshmërinë, një kujtesë e gjallë se evolucioni ynë më i madh ndodh përmes fjalëve që lexojmë.
Photo by Dom J: https://www.pexels.com/photo/assorted-books-45717/
