Ka një elegancë të heshtur te një shtrat i vendosur mbi dysheme, një thjeshtësi që flet me zë të ulët, por që të fut menjëherë në një gjendje qetësie. Është përqafimi i minimalizmit në formën e tij më të pastër, ku çdo detaj ka një arsye dhe ku çdo gjë e panevojshme zhduket. Kjo qasje i ka rrënjët në kulturat ku thjeshtësia është filozofi jete.
Japonia është shembulli më i njohur me dritë natyrale dhe hapësira që “marrin frymë”. I gjejmë gjithashtu në Kore, ku dyshekët tradicionalë ‘yo’ palosen dhe çlirojnë ambientin gjatë ditës, si edhe në disa kultura skandinave, ku estetika ‘hygge’ dhe natyraliteti shkojnë krah për krah. Madje edhe në mjediset moderne të Parisit e Nju Jorkut, ky stil po kthehet në mënyrë jetese për ata që kërkojnë harmoni me më pak gjëra, por me më shumë kuptim.
Pa kornizë dhe pa mbështetëse koke, shtrati në dysheme i lë dritës, teksturave dhe hapësirës rolin kryesor. Çarçafët e bardhë rrëshqasin butë, jastëkët vendosen me lehtësi të natyrshme, dhe dhoma merr atë ndjesi intime e të rafinuar që nuk e krijon dot asnjë mobilje e shtrenjtë.
Në fund, kuptojmë diçka të thjeshtë: luksi nuk është gjithmonë te bollëku. Shpesh, është te qartësia. Te qetësia. Te hapësira që pushon, pa zhurmë, pa teprim. Sepse “më pak” nuk është mungesë, është një zgjedhje e vetëdijshme. Një mënyrë për t’i dhënë vlerë asaj që ka rëndësi.
