Uji, si element që rrjedh mes asaj që është materiale dhe asaj që është shpirtërore, ka qenë gjithmonë një simbol i pastërtisë, lëvizjes dhe jetës dhe artisti kuban Diango Hernández e shndërron atë në një dialog intim me trupin dhe botën tonë të brendshme.
Në veprat e tij, të prezantuara në galeritë më të njohura evropiane dhe të reflektuara në mediat ndërkombëtare të artit bashkëkohor, uji merr formë poetike: linja të lëngëta, valë që simbolizojnë ritmet emocionale, sipërfaqe që reflektojnë fragmente identiteti dhe kujtesash.
Hernández nuk e përdor ujin thjesht si motiv pamor, por si një gjuhë të heshtur të intimitetit fizik dhe emocional, duke rikujtuar se trupi ynë është një univers i lëngshëm, në gjendje të ndryshojë, të jetojë dhe të mbajë brenda vetes historitë më të thella.
Në një botë që kërkon kontroll dhe formë të prerë, arti i tij na fton të rrjedhim, të dëgjojmë trupin dhe të kthehemi tek origjina jonë më e pastër, aty ku uji dhe njeriu janë një.
