Çfarë është “bird theory”, testi që mat cilësinë e marrëdhënies sate

Një praktikë e re po bën namin në TikTok dhe quhet “bird theory”. Bëhet fjalë për një test të mirëfilltë që konsiston në këtë: papritur, i tregon partnerit diçka krejt të zakonshme mund të jetë një zog (prej nga vjen edhe emri), por edhe një billboard, një mural. E rëndësishme është ta tregosh me një entuziazëm të veçantë dhe të vëzhgosh reagimin e tij/saj.

Reagimi, natyrisht, është zemra e përmbajtjes për rrjete: ndaj duhet filmuar, duke u kujdesur që partneri të mos e kuptojë që po e regjistron.

Nëse partneri/partnerja tregohet krejt i/e painteresuar ndaj këtij “shpërthimi” të papritur ornitologjik ndonëse ti, deri dje, nuk kishe kthyer kokën për asnjë zog, veç për ta përzënë kur të dilte para  atëherë, sipas “bird theory”, po valvitet një “red flag” dhe kush të mundet, le të shpëtojë. Nëse, përkundrazi, tjetri fillon të bëjë pyetje pa fund, afër kufirit të arsyes, për zogun që ke parë, atëherë gjithçka është fantastike.

Në këtë logjikë, i pari nuk është thjesht një njeri që di të dozojë energjitë dhe vëmendjen e vet, duke i rezervuar për gjëra që i konsideron të rëndësishme dhe duke lënë pas dore të tjerat më të kota; ndërsa i dyti, ose ka një mani të çuditshme, ose është aq i pushtuar sa pranon çdo shpërthim tëndin si diçka të çmuar dhe të pashmangshme. Jo: në narrativën e trendit, i pari është një “i ftohtë i pamëshirshëm”, i dyti është një qenie njerëzore e mrekullueshme.

Si funksionon në të vërtetë “bird theory”
Megjithatë, testi pëlqehet dhe videot #birdtheory në shumë raste mbledhin miliona shikime.

Pse? Sepse na pëlqen ideja që, në pak sekonda, të matim disponueshmërinë e atij me të cilin ndajmë jetën: që të krenohemi, nëse del i vëmendshëm dhe i kujdesshëm, ose të ankohemi (praktikë primordiale e rrjeteve sociale) nëse nuk na kushton vëmendje.

Por, pas këtij trendi ndaj të cilit, pas disa muajsh, me shumë mundim do të kujtojmë edhe emrin ekziston një bazë reale, e dalë nga psikologjia. Më saktë nga ajo që quhet “bid for connection” (kërkesë për lidhje), një koncept i bërë i njohur nga John Gottman, profesor emeritus i Psikologjisë në Universitetin e Washington-it, ku ai themeloi “Love Lab”.

Terapia në çift e propozuar nga John Gottman dhe bashkëshortja e tij, Julie Gottman, bazohet te modelet e ndërveprimit dhe ka për qëllim të ushqejë empatinë dhe zhvillimin e mirëkuptimit në çift, në mënyrë që partnerët të ruajnë afeksionin dhe admirimin reciprok.

Një nga gurët e themelit, sipas Gottman, është aftësia për të treguar interes të vazhdueshëm për partnerin përmes gjesteve të vogla të përditshme dhe për të njohur përpjekjet e tjetrit për t’u lidhur. Në një studim klasik, ai doli në përfundimin se çiftet që mbeten të martuara i përgjigjen pozitivisht tentativave të tjetrit për afrim rreth 86% të rasteve; ata që ndahen e bëjnë këtë vetëm në 33% të rasteve.

A është “bird theory” e besueshme? Çfarë thonë ekspertët
Por, përtej Gottman-it, a është vërtet “teoria e zogjve” një matës i vlefshëm i lidhjes në çift?

“Kam ndjenja të përziera rreth saj,” i ka thënë New York Times-it Carrie Cole, drejtoreshë e kërkimit në Gottman Institute, e cila mësoi për fenomenin pikërisht për shkak të lidhjes me punën e tyre.

“Ne duam që çiftet të kthehen nga njëri-tjetri, dhe një mënyrë për ta bërë këtë është, në fakt, të hedhësh këto sinjale të vegjël, këta ‘mikro–nevoja’, që në dukje nuk nënkuptojnë asgjë: ‘Sa e bukur ajo vajzë!’, ‘Shiko atë varkë!’, ‘Çfarë makine e bukur!’”.

Ajo që e shqetëson Cole, megjithatë, është ideja për ta vënë partnerin në provë me një skenar të trilluar dhe më pas për t’i dhënë shumë peshë rezultatit. “Po nëse partneri yt dështon?”, pyet ajo. “Sepse ne nuk jemi të përsosur. Edhe çiftet e lumtura nuk janë të përsosura. Po pastaj, çfarë ndodh?”

Pyetje e drejtë.

Alexandra Solomon, psikologe klinike dhe autore e podcast-it Reimagining Love, shton: “Një nga pyetjet thelbësore që i bëjmë vetes brenda dhe jashtë marrëdhënieve tona intime është: ‘A jemi mirë? Si po shkojmë?’ Këto përpjekje për të ‘zbuluar të vërteta të fshehura’ duke ngritur kurthe nuk më entuziazmojnë. Në të kundërt, më ngjallin një ndjenjë të madhe mëshire.”

Pse testet virale na tërheqin kaq shumë?
Numri i videove për “bird theory” dhe milionat e shikimeve që marrin thonë shumë për urinë tonë kolektive për të kuptuar çfarë e bën një marrëdhënie të dështojë apo të lulëzojë.

Por thonë edhe diçka tjetër po aq të rëndësishme: flasin për nevojën tonë për validim si kur partneri e “kalon” testin, ashtu edhe kur e “dështojnë”.

Disa kërkojnë korin e zërave që t’u thotë: “Çfarë çifti fantastik jeni!”. Të tjerë duan të dëgjojnë: “Ti meriton më shumë se kaq, largohu”. Dhe kjo, nëse e shohim nga afër, nuk është më një çështje marrëdhënieje: është një çështje krejtësisht jonë personale.

Sepse çdo relacion i shëndetshëm nuk ndërtohet mbi prova të fshehta, por mbi biseda të hapura; jo mbi skenarë të inskenuar për TikTok, por mbi pyetjen e thjeshtë dhe të vështirë:
“Kur të flas… a më dëgjon vërtet?”