Sot, çantat IT nuk duhen të jenë të pastra, të bukura dhe perfekte. Përkundrazi: duken më interesante kur janë pak “të lodhura”, sikur kanë udhëtuar gjatë me pronaren, sikur mbajnë mbi lëkurë gjurmët e një jete të mbushur me histori. Çanta luksoze, pra, humbet atë pafajësinë glossy që në teori justifikon çmimin e saj marramendës.
Ajo dëshirohet alla Jane Birkin: e mbushur deri në fund me gjëra, e deformuar nga pesha, me stikera të ngjitur sipër dhe gërshërë thonjsh të varur si charms detaje që nuk e penguan aspak që së fundmi të shitej në ankand për 8.6 milionë dollarë. Ose alla Kate Moss: efekt “Ibiza”, me gjurmë rëre e kripë brenda, dhe një jetë të tërë rock’n’roll të shkruar mes xhepave.
View this post on Instagram
Tendenca për lëkurën e vjetruar nuk është thjesht një kapriço estetike, por e mbështetur edhe nga shifrat. Raporti Resale Report 2025 i platformës The RealReal tregon se shitjet e artikujve në “gjendje të mirë, por të përdorur” pra lehtësisht të konsumuar janë rritur me 32% në vetëm një vit, të shtyra veçanërisht nga blerësit e rinj (+40%).
Çantat që duken hapur të përdorura po dominojnë tregun e luksit të dorës së dytë, me një rritje prej 45% në rivendje. Në krye? Louis Vuitton, Hermès dhe Balenciaga, që po e diktojnë ritmin e kësaj estetike.
Edhe pasarelat e dimrit 2025–2026 janë futur në këtë lojë, por si gjithmonë, me finesën e një laboratori stili. Sezoni ka qenë një manifest i vërtetë i lived-in luxury.
Prada prezantoi një handbag me volum vintage dhe rrip zinxhir të artë, që dukej sikur kishte kaluar pasdite të tëra në kafene dhe nën shiun e Milanos. Miu Miu riktheu bauletën e saj ikonike në ngjyrë konjak, sikur të kishte bërë tashmë tre sezone në garderobën e një gruaje shumë chic. Coach veshi modelin Twin Turnlock me një efekt lëkure të vjetruar, që të kujton kapakun e një blloku shënimesh të vjetër. Isabel Marant dërgoi në pasarelë çanta hobo të mbushura me karabina dhe unaza metalike, si të sapodalë nga garderoba e motrave Olsen të viteve 2000, ato që arrinin të shndërronin çdo çantë në një mikrobots të kaosit boho-chic.
Pse duam një çantë të shtrenjtë që duket sikur është e përdorur?
Këtu fillon edhe paradoksi më interesant dhe pak sociologjik: pse sot dëshirojmë një çantë shumë të kushtueshme që duket sikur e kemi përdorur prej vitesh?
Ndoshta sepse autenticiteti vlen më shumë se “perfeksioni”. Një objekt që tregon kohën mbi vete duket më i yni, më personal, më rrëfimtar.
Ndoshta është gjesti (lehtësisht snob) i dikujt që jo vetëm mund të blejë një ikonë, por edhe ta “dëmtojë” pa iu dridhur qerpiku. Ose është thjesht estetika e momentit: ta bësh të duket natyrale diçka që në fakt është shumë e menduar si grimi “no-makeup make-up” apo flokët messy bun që kërkojnë 20 minuta para pasqyrës për të dukur “sikur u bë vetë”.
E vërteta, si zakonisht, është diku në mes. Ideja është që luksit sot nuk i kërkohet të shkëlqejë i pacënuar, por të duket sikur ka jetuar. Një çantë me lëkurë të vjetruar të tërheq sepse sugjeron afërsi të menjëhershme, një histori paraprake, një patinë jete që na kursen nëse duam nga barra për ta “ndërtuar” vetë.
Kështu, must-have i dimrit 2025 nuk është risia e zakonshme e shndritshme, por një paradoks shumë bashkëkohor: një aksesor që vlen (edhe) për papërsosmëritë e tij. E vjetruar, po, por e vjetruar me stil.
