Grekët nuk i donin macet. Ata adhuronin kalin, duke e përdorur vazhdimisht në art dhe si metaforë.
Kali është atlet, krenar, por gjithashtu i dobishëm. Ai pranon qytetarinë dhe vendin e vet në një sistem publik.
Macja, në të kundërt, është një ligj më vete.
Ajo nuk e ka humbur kurrë pamjen madhështore të një despoteje plogësht orientale.
Macja ishte tepër femërore për grekët, të dashuruar pas parimit mashkullor.
Kam folur për shpikjen e feminitetit nga egjiptianët — një estetikë e praktikes shoqërore që i kundërvihet mekanizmit të egër të natyrës femërore.
Kostumet e grave aristokrate egjiptiane — tunika elegante prej linoje transparente, të stolisura me perla — duhet të quhen të hajthme, një fjalë që ende sot përdoret për fustanet e mbrëmjes që ndjekin vijat e trupit.
E hajthme është edhe lëvizja dinake e maceve natën.
Egjiptianët adhuronin lëmueshmërinë e langojve, çakejve dhe skifterëve.
Lëmueshmëria është konturi i butë, i rregullt apollonian.
Por hajthmëria është arti tinëzar i errësirës demonike, të cilën macet e nxjerrin në dritën e ditës.
