Gazetarët pitbullë, interneti dhe rasti i dridhjeve në publik të Merkel që po na ballafaqojnë me kohën e re

Nga Enver Robelli

Kancelarja gjermane është dridhur për herë të tretë. Dhe kritikët e saj primitivë kanë lluar të festojnë fundin e saj. Në epokën e internetit edhe mediat e luajnë lojën e tyre të pamëshirshme. Po jetojmë në kohën kur dobësia nuk durohet, por shfrytëzohet për përçmim të tjetrit. Por momentet e dobësisë na tregojnë se nuk ekziston trupi post-heroik, siç mund të supozojnë turmat e internetit.

Për herë të tretë kancelarja gjermane Angela Merkel është dridhur. Për herë të parë gjatë pritjes së kryetarit të ri të Ukrainës, Volodimir Selenski, herën e dytë pranë presidentit gjerman Frank-Walter Steinmeier, herën e tretë krahas kryeministrit të Finlandës, Antti Rinne. Të enjten Merkel e priti kryeministren e Danimarkës, Mette Frederiksen. Të dy gratë i dëgjuan himnet ulur në karrige. Kjo ishte një premierë.

Pyetjet nuk kanë të ndalur. Çfarë ka Merkel, pyesin mediat. Në llim u respektua deridiku jeta e saj private, e drejta për të mbrojtur personalitetin nga kureshtja e egër e opinionit. Merkel ka demantuar se ka probleme shëndetësore. Ajo ka thënë se është e vetëdijshme për rëndësinë e postit të saj, rrjedhimisht po të ishte situata serioze, ajo do të thoshte diçka.

Shpeshtësia e dridhjeve, së fundi këtë javë, ka bërë që spekulimet të marrin hov. Në livadhin e spekulimeve lulëzojnë diagnozat nga distanca. Në Twitter po shërndahet me shpejtësi hashtagu #Zitteranfall. Urrejtësit e kancelares po e shpërndajnë pandërprerë videon, ku Merkel shihet duke u dridhur. Pasojnë mallkimet: «Shpresoj se do të vdesë gjatë dridhjes së ardhshme». «E treta e vërteta – tash le të ngrodhin». «Nuk më dhimbset … vaftë në ferr!!!». Në moçalin e internetit nuk ka rregulla. Çdo idiot e thotë «mendimin» e vet. «Edhe sa, zonja kancelare?», pyet gazeta «Bild», një kampione e pamëshirshme e titujve brutalë. «Focus Online» e ka gjetur këtë shpjegim: vdekja e nënës në pranverë e paskësh tronditur Merkelin. Në epokën e internetit edhe mediat e luajnë lojën e tyre të pamëshirshme. Po jetojmë në kohën kur dobësia nuk durohet, por shfrytëzohet për përçmim të tjetrit.

Në opinionin shqiptar doza e brutalitetit është edhe më e lartë. Sharjet mes politikanëve janë të neveritshme. Sulmet personale po se po. Shpifjet përherë në rend të ditës. Jo pak gazetarë sillen vërdallë si pitbullë të rrjeteve të krimit të organizuar dhe kafshojnë sipas urdhrit dhe interesit të «punëdhënësit». Rezultati? Humbja e kredibilitetit të politikanëve dhe, për fat të keq, edhe të gazetarëve.

Bernhard Pörksen, profesor i mediave në Universitetin e Tübingenit, në një ese të botuar në «Die Zeit» shkruan se mediat e sotme janë strukturalisht indiskrete. Ndryshe ishte në kohën e Franklin D. Rooseveltit, kryetar i SHBA mes 1933-1945. Roosevelt ishte i lidhur për karrigen e invalidit, ai ishte i paralizuar, por shumica e amerikanëve nuk e ka ditur këtë në të gjallë të tij. Roosevelt dëshironte kështu dhe ai u kujdes për kontrollin e fotograve dhe imazheve. «Mediat revolucionarizojnë perceptimin tonë. Dhe kësisoj ndryshojnë botën tonë. Autoriteti dhe karizma, aura dhe imazhi janë në mënyrë elementare të ndërlidhura me mundësinë e kontrollit të suksesshëm të informacionit», shkruan Pörksen. Nuk është qëllimi që gjithçka të fshihet, por as që gjithçka të shpaloset pa pasur informacion të saktë se për çka bëhet fjalë. Dy orë pas ceremonisë përkujtimore për viktimat e 11 shtatorit, gjithë bota e mori vesh se Hillary Clintonit iu dridhën pak këmbët. Këto momente na tregojnë se nuk ekziston trupi post-heroik, siç mund të supozojnë turmat e internetit./Marrë nga dialogplus.ch/

Pitbull journalists, the internet and Merkel's public vibration being faced with the new era

By Enver Robelli

The German chancellor trembled for the third time. And her primitive critics have begun to celebrate its end. In the Internet age, the media play their ruthless game. We are living at a time when weakness is not endured, but used to despise the other. But the moments of weakness tell us that there is no post-heroic body, as the internet mobs can assume.

For the third time German Chancellor Angela Merkel is trembling. For the first time during the reception of the new chairman of Ukraine, Volodymyr Selenski, the second time with German President Frank-Walter Steinmeier, the third time alongside Finnish Prime Minister Antti Rinne. On Thursday, Merkel hosted the Danish Prime Minister, Mette Frederiksen. The two women heard the hymns sitting in the chair. This was a premiere.

The questions have not stopped. What does Merkel mean, the media are asking. His private life was respected, the right to protect the personality from the wild curiosity of the public. Merkel has denied having health problems. She said she was aware of the importance of her post, and if it was a serious situation, she would say something.

The frequency of vibrations, recently this week, has led to speculations. In the spectacle of the moon, distant diagnoses flourish. Twitter is rapidly shaping the hashtag #Zitteranfall. Chancellor hackers are distributing the video uninterrupted, where Merkel is seen trembling. Curse follows: "I hope that he will die in the next vibration." "The third truth - now let them warm." "Do not bother me ... stay in hell!" In the swamp of the internet there are no rules. Every idiot says his own "thought". "How much, ladies, chancellor?" Asks the newspaper "Bild", a ruthless champion of brutal titles. "Focus Online" has found this explanation: mother's death in spring and now shaken Merkel. In the Internet age, the media play their ruthless game. We are living at a time when weakness is not endured, but used to despise the other.

In the Albanian public, the dose of brutality is even higher. Resignation among politicians is disgusting. Personal attacks are yes. Defamations always on the agenda. Not a few journalists revolve around as pitbulls of organized crime networks and bite according to the order and interest of the "employer." Result? Loss of credibility of politicians and, unfortunately, of journalists.

Bernhard Pörksen, a professor of media at the University of Tübingen, in an essay published in Die Zeit writes that today's media are structurally indiscreet. Unlike it was in the time of Franklin D. Roosevelt, US president between 1933-1945. Roosevelt was tied to the invalid wheelchair, he was paralyzed, but most Americans did not know this in his life. Roosevelt wanted so and he took care of the control of the photos and images. "The media revolutionize our perception. And so they change our world. Authority and charisma, aura and image are basically related to the ability to successfully control information, "writes Pörksen. It is not the intention to hide everything, but not even everything unfolds without having the exact information about what it is about. Two hours after the commemoration ceremony for the September 11th victims, the whole world learned that Hillary Clinton was a little nervous. These moments tell us that there is no post-heroic body, as the internet crowds can assume. / Taken from dialogplus.ch/

Gazetarët pitbullë, interneti dhe rasti i dridhjeve në publik të Merkel që po na ballafaqojnë me kohën e re

Artikuj të këshilluar

Zgjidhja që ju duhet për pastërtinë e çdo ambienti

Fondacioni Vodafone Albania dhuron 5000 pajisje smart për fëmijët që nuk kanë akses në mësimin online

Ekzekutivët Europianë të Telekomunikacionit i bëjnë thirrje BE-së të përqëndrohet tek shërbimet e reja digjitale

Ato gjetën frymëzimin e tyre tek 'Nike Air Force One Shadow'

London Fashion Week? Mendo për të ardhmen, ktheje pasionin në profesion