Në një situatë ku deri më tani janë të konfirmuara si pozitive plot 10 raste me koronavirus në Shqipëri, ndërkohë që janë marrë analizat për shumë raste të tjera të dyshuara, gazetarja Tea Islamaj ka zgjedhur një formë shumë origjinale për të shprehur vlerësimin për punën e palodhur dhe përkushtimin e pashoq të bluzave të bardha dhe ekipeve mjekësore në këto ditë kaq të vështira që po kalon vendi ynë!

Mamaja e Teas ëshët infermiere dhe ajo quhet Adelina Islamaj dhe kjo e fundit duhet të qëndrojë në karantinë së bashku me ekipin tjetër të mjekëve të infektuar me COVID- 19 sepse duhet të kurohen. Gazetarja thotë se e ëma do të qëndrojë larg familjes së saj për një kohë të gjatë, ndërsa gjendet në front të parë të luftës kundër koronavirusit. Tea jep në fund dhe mesazhin e fortë se  heronjtë e vërtetë të gjithë kësaj situate janë vetëm ‘bluzat e bardha’, mjekët, infermierët dhe sanitarët.

STATUSI I TEA ISLAMAJT:

Lina ime në front të parë me koronavirusin!

Për të gjithë ju që nuk e njihni, kjo është Lina ime, një ndër mijëra bluzat e bardha në Shqipëri dhe ndoshta miliona në botë që do përballen në front të parë me koronavirusin.
Jam ndjerë gjithmonë krenare për të, por sot krenaria ime kalon përtej sublimes. Lina ime është infermiere dhe ashtu me temperaturë vetë (grip i zakonshëm për ta qartësuar) është ngritur prej shtratit dhe ka shkuar në mbledhjen e emergjencës në ambientet e QSUT sot. I kanë thënë për gadishmëri të plotë në rast nevoje për ndërhyrje në pavionin e karantinës.
Ashtu si Lina ime, edhe qindra kolegët e saj.
Lina dhe kolegët e saj do të duhet të mbyllen në karantinë të kujdesen për të infektuarit.

Lina ime dhe kolegët e saj do duhet të mos dalin nga karantina deri në qetësim të situatës.
Lina ime dhe kolegët e saj do hajnë, do pijnë, do lahen, do flenë brenda karantinës.
Lina dhe kolegët e saj do qëndrojnë për një farë kohe larg nga ne familjarët e tyre, pa na përqafuar, pa pirë një kafe me ne.
Teksa po e pyesja se ç’kish ndodhur dhe ç’ish vendosur në mbledhje, me gjysëm zëri më tha: Nuk kam frikë nga aty brenda, do jem e sigurtë. Kam frikë të qëndroj pa ju në këtë periudhë.

Nuk e mohoj që u emocionova, por pa e dhënë veten në sy të saj. Arrita të reflektoj me qetësi, siç kam bërë në gjithë këtë periudhë “paniku” e dola në disa konkluzione të thjeshta.
Sot hero nuk është shishja e dezinfektantit, as maska, as letrat e lagura. Sot heronj janë mjekët, infermierët, doktorët, sanitarët. Po po. Sot heronj janë këta persona që i kemi përdhosur imazhin ndër vite si hajdutë, të paaftë, lekistë, të papërgjegjshëm se nuk na injektojnë dot ilaçin që mungon në raft për mijëra arsye që populli nuk i di.
Do jenë bluzat e bardha, të cilët për hatër të pasionit dhe humanitetit për profesionin e tyre, do jetojnë së bashku me virusin. Do arrijnë të mësohen me të, të luftojnë me të, ta zhdukin atë.


Lina ime dhe kolegët e saj do ndalojnë kohën e tyre për hatër të një elementi mikroskopik të quajtur COVID-19. Nuk dihet fati i Linës time dhe kolegëve të saj. Nuk dihet as sa do zgjasë “burgosja” e tyre brenda një spitali, as sa do më duhet ndoshta të qëndroj larg sime mëje, por di që sot bluzat e bardha janë i vetmi shpëtim që na ka mbetur.
Janë të vetmit që po luajnë çdo gur për hatër të mbijetesës së qenies njerëzore.
Shikojeni mirë fytyrën e Linës time, edhe të kolegëve të saj. Sot janë në një luftë me skemë dyportëshe “Ata kundër Koronavirusit”.
Lufta është e fituar, mjafton bashkëpunimi, të ruhet qetësia dhe të tregohemi të kujdesshëm. Nuk ka vend për alarm!
Bluzat e bardha e kanë situatën në dorë!