Title: My Oedipus Complex and Other Stories
Original title:
My Oedipus Complex and other stories
Author: Frank O'Connor
Translated by: Sokol Çunga
Genre: Stories
Publication date: November, 2022
Number of pages: 566
Price: 1500 ALL
Collection: Scandal
"Every banned book is worth reading."
Isaac Asimov
Suggested age: 18 and up
The book with one sentence
A collection of stories that shed light on man's earliest complexes, the darkest and most difficult to overcome.
General information about the book
With a foreword by renowned English writer Julian Barnes
“Kompleksi im i Edipit dhe rrëfenja të tjera” është një përmbledhje tregimesh e shkrimtarit irlandez Frank O’Connor, përzgjedhur nga Julian Barnes. Në to, përmes rrëfimeve mbi fëmijërinë dhe martesën, seksin dhe fenë, luftën dhe pleqërinë, O’Connor-i shpalos në formën më të plotë zhdërvjelltësinë, humorin dhe mprehtësinë e tij. Ai përshkruan djelmosha, të bindur se janë gjeni apo që i ka kapërthyer rivaliteti me babanë e tyre, si dhe ushtarë të Ushtrisë Republikane Irlandeze, që duhet të marrin vendime të vështira në mes të një lufte topitëse. Diku tjetër, një grua e moshuar kërcënon të birin se do t’i shfaqet lugat, po të mos e varrosë në fshatin e origjinës, teksa një kurorë lulesh gati sa nuk shkakton skandal, sepse një dorë anonime e lë në funeralin e një prifti. Në këto përjetime të bukura të jetës së zakonshme – sa komike, aq dhe tragjike – O’Connor-i portretizon çaste të parëndësishme, që na çojnë tek e vërteta psikologjike që qëndron në zemër të personazheve të tij.
Kritika
O’Connor-i po bën për Irlandën atë që bëri Çehovi për Rusinë.
- William Buttler Yeats
Bujar në frymën që mbart, i mprehtë në perceptime, Frank O’Connor përçon freski dhe ëndje për lexuesin.
- New York Review of Books
“Askund tjetër s’keni për të gjetur pamje më të gjallë, humoristike dhe thellësisht të kthjellët të Irlandës, sa në këto rrëfenja. Të gjithë kanë për t’i pëlqyer. Leximi fillon me shtangie dhe vijon duke mbajtur frymën, deri në fund.
- Daily Telegraph
Teknikë e mrekullueshme të shkruari, përmes së cilës universalizohen rrëfenjat, pa prekur përmbajtjen e tyre lokale.
- Observer
Frank O’Connor njihet prej kohësh si një nga tregimtarët më të shquar të këtij shekulli.
- Time and Tide
Këto rrëfenja të përkryera lexohen vërtet si muzikë.
- The Irish Press
Autori
Frank O’Connor është pseudonimi i Michael O’Donovan, lindur në Kork, në vitin 1903. Më së shumti autodidakt, në moshën dymbëdhjetëvjeçare, O’Connor-i nisi të përgatiste një botim me vepra të përzgjedhura të krijimtarisë së tij. Më vonë punoi si bibliotekar, përkthyes dhe gazetar.
Që në moshë të re, mësoi të fliste irlandishten dhe u zhyt në poezi, muzikë dhe legjenda gelike. Kur u internua nga Qeveria e Shtetit të Lirë, nuk e la këtë mundësi t’i shkonte dëm, por e shfrytëzoi për të mësuar disa gjuhë të huaja, ndërsa studimin mbi Turgenievin, për të cilin fitoi edhe çmim pas kthimit prej internimit, e shkroi në gjuhën irlandeze. Me nënshkrimin “A. E.” filloi të botonte poezi, tregime dhe përkthime në gazetën Irish Statesman. Gjatë kohës që në Kork vinte në skenë vepra të Ibsenit dhe Çehovit, një klerik vendas shkroi për të: “Majk kërriçi do të njihet nga brezat që vijnë si prijësi i muzave pagane të Dublinit”. Frank O’Connor-i jetoi në Dublin dhe u martua me një amerikane, me të cilën pati dy djem dhe dy vajza. Librin e parë, Guests of the Nation e botoi më 1931, pasuar nga më shumë se tridhjetë vëllime, kryesisht me tregime, si dhe me pjesë teatrale. Frank O’Connor vdiq në vitin 1966.
Fragmente nga libri
1) Mjafton që gruaja të mos flasë, të më lërë mua të ligjëroj, dhe unë bie kokë e këmbë në dashuri me të. Mirëpo, atëkohë nuk i dija simptomat. Dija vetëm se, kur rrije me dikë, kjo do të thoshte se kishe qëllim të martoheshe me të. Gjithmonë kisha në plan të martohesha me Nënën; tani ngjante se duhej të martohesha me dikë tjetër dhe nuk isha i sigurt nëse duhej të më pëlqente kjo gjë apo, si në futboll, do të ishte si ato ndeshjet ku lojtarët nuk luajnë dot pa u shtyrë.
2) Lufta ishte periudha më e paqtë e jetës sime. Dritarja e papafingos sime vështronte nga Juglindja. Nëna i kishte vënë perde, po nuk bënin ndonjë punë të madhe. Gjithmonë zgjohesha sa shkrepte drita dhe, teksa gjithë përgjegjësitë e ditës së shkuar ishin vdirë, më dukej vetja krejt si dielli, gati për të shkëlqyer dhe për t’u ngazëlluar. Jeta nuk kishte qenë kurrë më e thjeshtë, më e kthjellët dhe plot me kaq shumë mundësi.
3) Mami, – i thashë atë natë kur po më ledhatonte, – a mendon se po t’i lutem fort Zotit, ai do ta çojë Babin prapë në luftë?
– Jo, i dashur, – tha me një buzëqeshje, – nuk ma merr mendja se do ta çojë.
– E pse jo, Mami?
– Sepse lufta ka mbaruar, i dashur.
– Po a nuk bën dot Zoti një luftë tjetër, po të dojë?
– Nuk do të donte, i dashur. Luftërat nuk i bën Zoti, por njerëzit e këqij.
- Ah! - I did it. I was disappointed. I began to think that God was not the one accusing himself.
4) That, - I said, feeling that I could give him peace, as long as I had him there, in a good mood, - I had hatched plans to kill my grandmother. He seemed to be so shocked by this that he almost did not speak. - Oh God, - he said finally, - hard work! What made him think?
- She, - I said, feeling sorry for myself, - is an impatient woman.
- Really? - he asked. - Why is it unbearable?
- That she drinks black beer, that one, - I said, knowing well from Mother that this was a mortal sin, and I was hoping to get the priest on my side.
