Një kapitull i ri u shkrua në historinë e muzikës shqiptare më 14 maj në Milano. Alban Skënderaj, një nga emrat më të dashur të muzikës në Shqipëri, arriti një sukses që deri tani ishte i paarritshëm për një artist shqiptar: ai mbushi plot e përplot Forum di Assago, një nga skenat më prestigjioze të Italisë. Ishte një mbrëmje ku muzika u shndërrua në urë lidhëse mes Shqipërisë dhe Italisë, ku emocionet, dashuria dhe respekti dominuan mbi gjithçka. Ja çfarë shkruan media italiane 'Mowmag', e cila ishte e pranishme në koncert:
?
Alban Skënderaj bëri “sold out” në Forum di Assago, duke u bërë artisti i parë shqiptar që e arrin këtë sukses. Një koncert epik mes pop-it, rap-it, orkestrës dhe propozimeve për martesë, ku mungonte vetëm një gjë: gjuha italiane. Por zemra, ajo rrihte fort për të gjithë.
Një “sold out” i vërtetë, i ndjerë, që arriti të bashkojë Italinë dhe Shqipërinë në një mënyrë të pazakontë, por jashtëzakonisht pozitive. Jo rastësisht, Alban Skënderaj është artisti i parë shqiptar që arrin një arritje të tillë në vendin tonë: e kupton sapo hyn në Forum, mes entuziazmit, krenarisë dhe meritës që ndjehet në ajër. Ikonë e muzikës pop shqiptare, më 14 maj ai paralizoi fjalë për fjalë Milanon – ose më saktë, Assagon – me “tutto esaurito”-n e tij.
Albani ka lindur në vitin 1982 në Lushnjë, është rritur në Vlorë, por identitetin e tij muzikor e ka formuar në Pistoia, ku ka jetuar për dhjetë vite. Në vitin 2004 fitoi festivalin prestigjioz Top Fest në Shqipëri me këngën Vetëm ty, që u bë një klasik dashurie në gjuhën shqipe. Që nga ai moment, karriera e tij mori fluturimin: mbi 150 këngë të publikuara, miliona ndjekës në rrjetet sociale, koncerte në mbarë botën dhe një njohje e rëndësishme si ambasador i UNICEF-it për Shqipërinë.
Në vitin 2024, ai festoi 20-vjetorin e karrierës me koncertin MOTIV në stadiumin Air Albania në Tiranë, duke realizuar të parin “sold out” në një stadium nga një artist shqiptar. Një sukses që u përsërit edhe në Itali me një datë të vetme dhe të paharrueshme, prodhuar nga Vivo Concerti në bashkëpunim me Infinity Management dhe World Music. Forum shpërtheu. Dhe niveli tashmë është shumë i lartë.
Pas njëzet minutash koncert, fjala e parë që u shqiptua në italisht ishte “Milano”. Për fat të mirë, sepse deri në atë moment e kisha të vështirë të ndiqja: mes meje, stafit dhe pak të tjerëve, kishte shumë pak italianë. Por është në rregull. Asnjë fjalë në anglisht, asnjë filtër: vetëm publik shqiptar dhe ai, që shkon drejt e në zemër. Alban është super pop – por i një cilësie shumë të lartë. Orkestër e përsosur, tingull i pastër, aranzhime të kuruara. Nuk kuptova shumë fjalë, por ndoshta ishte më mirë kështu: u përqendrova më shumë në muzikë, dhe në një publik që meriton një duartrokitje më vete.
Po, dua ta them me zë të lartë: sa të edukuar janë fansat shqiptarë? Dhe nuk flas për dy a tre. Flas për të gjithë. Të qetë, të respektueshëm, të përfshirë por kurrë të bezdisshëm. Asnjë shtyrje, asnjë sjellje e pahijshme, vetëm energji pozitive dhe një pjesëmarrje e jashtëzakonshme. Gati më zuri ndjenja e fajit që kisha një vend kaq të privilegjuar, mes një akustike perfekte dhe një energjie kaq autentike. Pak duar të ngritura që pengojnë pamjen, telefonë të përdorur me edukatë dhe respekt. Shumë fëmijë, familje, çifte. Në ekranin gjigand shfaqen puthje gjatë pritjes. Një atmosferë kaq e pastër saqë mezi e besoja, sidomos duke kujtuar koncerte të tjera ku shihja më shumë telefona sesa fytyra (të vërtetë, Tokio Hotel?).
Alban përfshin me elegancë dhe karizëm, duke alternuar në mënyrë natyrale këngë melodike me ndërhyrje rap më të forta dhe ritmike. Nuk ka dyshime: është i talentuar, vërtet i talentuar. Dhe nga sot ka një fanse më shumë: mua. I vetmi peng? Asnjë fjalë në italisht (pavarësisht formimit të tij në Pistoia), as në anglisht. Pra, nëse nuk je shqiptar… eh, shumë fat! U ndjeva pak si e huaj kulturore, sikur tabela jashtë të thoshte: “Ti nuk mund të hysh këtu”. Por unë isha. Thjesht për strehim muzikor.
Përveç kësaj, pas dhjetëra këngësh, vjen momenti “Unicef”, me historinë e Luanës. Më në fund, pak italisht: publiku këndon “sei bellissimo”, ai përgjigjet “Eh, nuk jam aq i sigurt”. Shumë i ëmbël. Pastaj, në ekran shfaqen imazhet e vogëlushes Luana që këndon me Ed Sheeran këngën I Found Love. Alban zbret nga skena, e përqafon, ajo i dhuron një vizatim: një kitarë. Dhe menjëherë pas kësaj, ai këndon Njëherë në jetë në version akustik. Një çast i ngarkuar emocionalisht mes kitarave, ëmbëlsisë dhe ndjenjës. Dhe jemi vetëm në gjysmën e mbrëmjes.
Disa këngë kujtonin Alvaro Soler, mes ritmeve latine dhe lëvizjeve si El mismo sol. Karriget dridhen, dyshemeja gjithashtu. Pastaj shpërthejnë në ajër topa shumëngjyrësh, që kërcenin mes publikut për më shumë se një orë. Një festë e vërtetë.
Interesante zgjedhja që të ftuarit të performonin në mes të koncertit, jo në fillim: një ide e zgjuar që siguron vëmendje dhe ngrohtësi. Capital T ishte shpërthyes. Dhe mes të ftuarve ishte edhe Ledri Vula. Pastaj, momenti romantik: në skenë del Miriam Cani, bashkëshortja e Albanit. Ata këndojnë bashkë, flasin për projekte të reja, për UNICEF-in. Herë më dukej sikur ishte frëngjisht, herë spanjisht – kuptoja pak, por e vlerësoja shumë. Ajo është fantastike.
Vjen edhe momenti i “propozimit për martesë” për disa çifte nga publiku. Ekran gjigand, këngë dedikuese, foto, përqafime. Emocion i vërtetë. Dhe ndërkohë, unë mendoja për parkimin tim: 15 euro për një vend që nuk ekzistonte. Në pyetjen time: “Nuk ma merr makina karrotreci?”, parkuesi më tha: “Mos u mërzit, këtu nuk vijnë as me dëshirë. Kemi një Smart të bllokuar prej ditësh dhe askush nuk e merr.” Betohem, kam dëshmitarë.
Përveç këtyre tragjikomedive italiane, nga fundi i koncertit, ka hapësirë për të festuar rrugëtimin artistik të Albanit: çmime, arritje, vlerësime. Por pa tone pompoze: gjithçka e matur, konkrete, intensive. Orkestra merr skenën me një moment epik, thuajse si një kolonë zanore. Dhe pastaj, finalja e madhe: konfeti, flakë, dhe Forum që shpërthen nga gëzimi. Çfarë të thuash? Një përvojë e mrekullueshme. Këshilla e vetme? Të përfshihen disa fjalë në italisht apo anglisht, thjesht për të ndihmuar ata që nuk flasin shqip ta ndjekin zemrën e koncertit. Por Alban është i dashur, i përulur, bujar. U dha maksimalisht, me zemër. Dhe tani, pres një këngë tënden në italisht.
