Louvre, krenaria e Parisit dhe thesari më i madh i trashëgimisë njerëzore, u mbyll papritur të hënën, jo për shkak të një sulmi, pandemie apo rreziku sigurie, por nga vetë stafi i tij. Punonjësit, nga rojet e galerisë te shitësit e biletave, refuzuan detyrat ditore, duke protestuar kundër kushteve të papërballueshme të punës dhe mbingarkesës nga turizmi masiv. Mijëra vizitorë, të hutuar dhe të bllokuar nën piramidën prej xhami të I.M. Pei-t, mbetën jashtë, pa asnjë njoftim paraprak.
"Është si një Mona Lisa që vajton," tha me sarkazëm një turist nga SHBA. Në fakt, ishte pikërisht ajo që solli këtë pikë krize: ikona botërore e artit e kthyer në një atraksion, që tërheq mbi 20,000 njerëz çdo ditë në një sallë të mbingarkuar, ku njerëzit shohin më shumë telefona sesa piktura.
Louvre ka qenë gjithmonë simbol i qëndrueshmërisë kulturore ka mbijetuar luftëra botërore, atentate terroriste, pandemia, por këtë herë u dorëzua para asaj që sindikata CGT-Culture e quajti “kriza e heshtur”: mungesë e thellë stafi, presion ekstrem nga vizitorët, infrastrukturë e vjetëruar dhe pak investim real në mirëqenien e punonjësve.
“Nuk mund të presim gjashtë vjet për ndihmë,” tha për mediat Sarah Sefian, përfaqësuese sindikale. “Kjo nuk është thjesht për artin, por për njerëzit që e mbrojnë atë çdo ditë.”
Mbyllja e papritur ka precedentë të rrallë: në kohë pandemie, gjatë protestave të vitit 2019 për mbipopullimin dhe në greva të izoluara të viteve të mëparshme. Por kjo është hera e parë që ndodh pa paralajmërim, përballë syve të mijëra turistëve.
