Më 18 qershor 2025, Gjuha Shqipe u shpall zyrtarisht si një nga gjuhët e përdorura për komunikimet shkollore nga Departamenti i Arsimit të Qytetit të New Yorkut. Ky vendim historik u bë i ditur nga kancelarja e arsimit, Melissa Aviles-Ramos, dhe shënon një moment kyç për mijëra familje shqiptare që jetojnë dhe kontribuojnë në qytetin më të madh të Amerikës.

Nga mbi 180 gjuhë që fliten në New York, vetëm 10 prej tyre ishin pjesë e komunikimeve zyrtare të sistemit arsimor publik deri më tani. Me përfshirjen e tri gjuhëve të reja, përfshirë shqipen, ky numër ngjitet në 13, duke krijuar një precedent të rëndësishëm për përfaqësimin gjuhësor në një sistem shkollor që u shërben mbi një milion nxënësve.

Për shumë prindër shqiptarë që kanë hasur ndër vite barriera gjuhësore në përpjekjet për të ndjekur nga afër edukimin e fëmijëve të tyre, ky vendim është më shumë se një lehtësim praktik. Dokumentet zyrtare, njoftimet dhe informacionet e shkollave do të jenë të disponueshme edhe në shqip, duke u dhënë prindërve mundësinë që të informohen, të marrin pjesë në vendimmarrje dhe të ndihen të respektuar në sistemin ku mësojnë fëmijët e tyre.

Kjo përfshirje jo vetëm që forcon lidhjen familje-shkollë, por ndikon drejtpërdrejt edhe në mirëqenien emocionale dhe përparimin akademik të nxënësve shqiptarë. Kur prindërit janë të informuar dhe të angazhuar, edhe fëmijët ndihen më të sigurt, më të përfaqësuar dhe më të motivuar për të arritur sukses.

Përfshirja e shqipes në sistemin zyrtar të shkollave publike të Nju Jorkut është më shumë se një vendim administrativ. Është një njohje simbolike e kontributit të komunitetit shqiptar në jetën shoqërore dhe kulturore të qytetit, një mesazh i qartë për fëmijët shqiptarë se identiteti i tyre është i vlefshëm dhe i mirëpritur.

Ky është gjithashtu një hap drejt një modeli arsimor dygjuhësh, ku fëmijët mësojnë të ruajnë trashëgiminë kulturore përkrah zhvillimit akademik. Të rritesh duke i njohur dhe përdorur të dyja gjuhët, anglishten dhe shqipen, nuk është vetëm një avantazh gjuhësor, por një pasuri mendore dhe kulturore që përgatit brezin e ri për një botë gjithnjë e më globale.

Kjo arritje është dëshmi se ruajtja e gjuhës dhe e identitetit nuk janë nostalgji për vendin e origjinës, por strategji për të ardhmen. Ato janë instrumente për integrim të plotë, për arsim cilësor dhe për ndërtimin e një komuniteti të vetëdijshëm për vlerat që mbart.