Në thelb, psikologjia pozitive synon të kuptojë dhe të forcojë aspektet që e bëjnë jetën të vlefshme, duke u përqendruar te fuqitë dhe burimet e brendshme të individit. Ndryshe nga qasjet tradicionale që fokusohen tek trajtimi i çrregullimeve, psikologjia pozitive kërkon të kultivojë emocione, mendime dhe sjellje që nxisin lumturinë, kënaqësinë dhe përmbushjen personale. Në këtë kontekst, praktikat si mirënjohja, optimizmi dhe rezilienca emergjojnë si shtyllat kryesore për ndërtimin e mirëqenies emocionale dhe parandalimin e stresit kronik.

1. Mirënjohja – Hapi i parë drejt kujdesit ndaj vetvetes

Mirënjohja është aftësia për të vlerësuar me sinqeritet gjërat e mira në jetën tonë, madje edhe ato më të voglat. Studiuesit e fushës tregojnë se njerëzit që ushtrijnë rregullisht mirënjohjen përjetojnë ulje të simptomave të depresionit dhe ankthit, përmirësim të cilësisë së gjumit dhe një ndjenjë të përgjithshme më të thellë të lumturisë. Një mënyrë e thjeshtë për ta integruar këtë praktikë është mbajtja e “ditarit të falënderimeve”, ku çdo mbrëmje shkruajmë tri gjëra për të cilat ndihemi mirënjohës. Ky ritual ndihmon në përqendrimin e vëmendjes te aspektet pozitive, duke zbutur ndikimin e mendimeve negative dhe duke forcuar një qëndrim falënderues përballë sfidave.

2. Optimizmi – Shikimi i së ardhmes me shpresë

Optimizmi nuk është vetëm një prirje natyrore drejt pozitivitetit, por edhe një aftësi e zhvillueshme. Persona me nivel të lartë optimizmi kanë tendencë të interpretojnë ngjarjet e pavolitshme si të përkohshme dhe të veçanta, duke ruajtur besimin se mund të përballojnë dhe tejkalojnë vështirësitë. Kjo pikëpamje nxjerr një efekt zinxhir: pritshmëritë pozitive rrisin motivimin, përmirësojnë performancën dhe nxisin ndërtimin e marrëdhënieve mbështetëse. Për ta ushtruar optimizmin, mund të përdorim teknikën e “rimendimit pozitiv”: sa herë na vjen një mendim negativ (p.sh. “Nuk do ia dal dot”), e zëvendësojmë atë me një afirmacion tëfordhur (p.sh. “Kam mësuar nga sfidat e mëparshme dhe mund të përgatitem më mirë”).

3. Aftësitë rikuperuese – Forca për të ringritur vetveten

Rezilienca është aftësia për t’u rikthyer nga vështirësitë dhe për t’u përshtatur ndaj ndryshimeve të papritura. Kjo fuqi mendore dhe emocionale nxit shëndetin mendor duke zvogëluar ndjeshmërinë ndaj stresit dhe duke forcuar besimin në vetvete. Një nga elementët kyç të reziliencës është ndërtimi i një rrjeti mbështetës—familjar, miqsh, mentorësh—që siguron ndihmë praktike dhe emocionale. Po ashtu, rezilienca kërkon mendje të hapur dhe fleksibilitet, duke pranuar se dështimet janë pjesë e procesit të mësimit.

4. Ushtrime ditore për qëndrueshmëri psikologjike

Për të konsoliduar mirënjohjen, optimizmin dhe reziliencën, mund të adoptojmë disa ushtrime të thjeshta dhe të përsëritshme:

Ditari i falënderimeve: Çdo mbrëmje shkruani tri gjëra për të cilat ndiheni vërtet mirënjohës. Kjo praktikë transformon mënyrën si i perceptoni ngjarjet dhe njerëzit rreth jush.

Reflektimi mbi sukseset e vogla: Në fund të çdo dite, mendoni për një situatë ku bëni një zgjedhje pozitive ose arritët një objektiv të vogël. Kjo ushtron optimizmin dhe vetëbesimin.

Pohimet e përditshme: Filloni mëngjesin duke përsëritur në zë një frazë pozitive për veten, si “Jam i aftë të zgjidh çdo sfidë që më del përpara”.

Shëtitjet reflektuese: Një ecje të paktën 10 minuta në natyrë, duke i kushtuar vëmendje të plotë frymëmarrjes dhe ndjesive trupore, ndihmon në uljen e stresit dhe përforcimin e reziliencës.

Mirënjohja, optimizmi dhe aftësitë tona rikuperuese janë tre shtylla të ngushta, të ndërthurura me njëra?tjetrën, që formojnë themel të mirëqenies emocionale. Duke i integruar praktikat e përmendura në rutinën tonë të përditshme, ne kultivojmë një mentalitet që përballon sfidat me besim dhe mbështet lumturinë afatgjatë. Çdo hap i vogël, i përsëritur me qëllim dhe vetëdijshmëri, na afron më pranë një ekzistence të shëndoshë, të balancuar dhe plot kuptim.

Photo Credits (Free Download): 

https://www.pexels.com/photo/letter-dice-beside-a-peony-flower-8468319/