Modern definitions of art follow the work of acclaimed artists. But some artists are ignored by their contemporaries, only to be hailed as geniuses after their deaths. A famous example of this can be seen in the changing reputation of the 19th-century Dutch post-Impressionist painter Vincent van Gogh. During his lifetime, he sold only one painting and lived in poverty, dependent on the support of his brother, Theo van Gogh, who was an art dealer in Paris.
Although van Gogh's paintings were worthless in the 19th-century art market, they later fetched millions of dollars in the 20th century. Today, they rank among the most expensive paintings in the world. His work has not changed; only the valuations of it have. Clearly, it would be dangerous to judge whether something is art or not based on its cost in any given market at any given time.
The changing market values raise another issue—that of counterfeiting. If a forger creates a convincing copy of a work, then why is the counterfeit of the work not as “good” as the artist’s original? One answer to this is that we value the original work over its copies and consider the artist of the original work to be more talented than its copyist. Similarly, in science, we value the original inventor or discoverer more than the scientists who copy them and repeat experiments that have already been performed.
La Belle Ferronière, 1490-1496, by Leonardo da Vinci
Copies of great works of art were not always intended to deceive the public. Leonardo da Vinci’s portrait La Belle Ferronière, now in the Louvre Museum in Paris, was involved in an authenticity trial in 1929. A similar painting was offered to the Kansas City Art Institute as an original by Leonardo for over $250,000 (equivalent to just over $3,100,000 today). Joseph Duveen, a prominent art dealer, declared the painting a forgery. The owner sued Duveen for labeling his “Leonardo,” and the case ended in court.
The jury members had little knowledge of art and had difficulty following the arguments of the parties. When they failed to reach a verdict, Duveen agreed to an out-of-court settlement for $60,000 – a considerable sum for 1929.
Tetëdhjetë vjet më vonë, në vitin 2009, një anëtar i familjes së pronarit e solli pikturën pranë Muzeut Getty në Kaliforni për testim. Ekspertët e saj konkluduan se, me shumë gjasë, ajo ishte pikturuar përpara vitit 1750 dhe e admiruan cilësinë e veprës. Më 29 janar 2010, New York Times (Seksioni i Artit, fq. 21) mbante titullin: “Ajo nuk është Mona Lisa, por lakmohet si ajo.” E vlerësuar me një çmim prej 500,000 dollarësh, piktura doli në ankand nga Sotheby’s për 1,500,000 dollarë.
Edhe pse piktura nuk ishte origjinale e Leonardos, por një kopje e tij, ajo u vlerësua shumë për cilësitë e veta. Origjinali, sigurisht, do të ishte shitur për një çmim edhe më të lartë.
Megjithëse ne nuk i njohim qëllimet e njerëzve që pikturuan një kopje të La Belle Ferronière, shumica e falsifikuesve kërkojnë të shfrytëzojnë vlerat e tregut të një artisti të caktuar. Ata mund të jenë shumë të zgjuar: përveç kopjeve të plota, ndonjëherë falsifikuesit kanë krijuar vepra origjinale në stilin e artistëve të njohur, duke i paraqitur ato si “zbulime të reja”.
Një shembull i famshëm i këtij lloj falsifikimi ndodhi gjatë dhe pas Luftës së Dytë Botërore në Holandë, kur Han van Meegeren pikturoi Krishti në Shtëpinë e Emausit dhe e ofroi atë për shitje si një vepër të hershme të Jan Vermeer-it, artist i shekullit XVII. Duke qenë se stili i hershëm i Vermeer-it ishte pak i njohur, van Meegeren nuk po falsifikonte punën e tij të pjekur, por krijonte vepra me qëllim që t’i kalonte si të hershme.
Van Meegeren vetë ishte një artist i dorës së dytë, megjithatë ia doli të mashtronte disa ekspertë që i vërtetuan pikturat e tij si origjinale. Qëllimi i tij për të mashtruar ishte i qartë, pasi i nënshkroi veprat me firmën e Vermeer-it. Ai u ndihmua nga fakti se shumica e veprave të Vermeer-it në atë kohë ishin fshehur për t’i mbrojtur nga nazistët dhe nuk ishin të disponueshme për krahasim. Të certifikuara nga ekspertë të shquar holandezë – edhe pse të shpallura false nga Duveen – dhe të përshëndetura si shembuj të hershëm të panjohur të Vermeer-it, Krishti në Shtëpinë e Emausit u restaurua, u pastrua dhe u ble për një shumë të madhe nga Muzeu Boymans në Roterdam.
Para kësaj shitjeje, van Meegeren kishte pikturuar një tjetër “vepër të hershme” të supozuar nga Vermeer-i, Krishti dhe Gruaja e zënë në tradhti (e quajtur ndonjëherë edhe Tradhtarja), dhe e nënshkroi atë “I. V. Meer”. Pas luftës, një njësi e forcave aleate e njohur si Burrat e Monumenteve u ngarkua për rizbulimin e veprave të vjedhura të artit. Ata zbuluan se as më pak e as më shumë se Hermann Goering, krahu i Hitlerit, e kishte blerë Tradhtaren në vitin 1942 për ekuivalentin e disa milionë dollarëve sot.
The Allies investigated and traced the painting back to van Meegeren, who claimed to have purchased it from an Italian aristocrat in need of funds. He was immediately arrested and imprisoned for treason – selling a national treasure to Goering. To save himself from a death sentence, van Meegeren shocked the world by declaring that he, not Vermeer, had painted these works.
At first, no one believed his story, so he volunteered to paint another “Vermeer” under supervision in prison. Experts later conducted tests on the paintings, found evidence in his studio of the forgery methods, and determined that they were, in fact, copies. In 1947, van Meegeren was convicted, but died before going to prison.
Looking at the forgeries today, and comparing them with Vermeer's originals, it is clear that they were not painted by him. It is hard to believe that they were once authenticated as originals. Many people were deceived by the desire to believe, by financial gain, by a sense of nationalism, and by the inability to make accurate comparisons. A characteristic of forgers is that, although some manage to escape capture, they rarely survive the test of time. As in the case of van Gogh, what one generation sees and appreciates in a group of works of art may not be the same thing that a subsequent generation sees and appreciates.
Image by Sumanley xulx from Pixabay
