Po afrohen festat dhe bashkë me to vijnë edhe ato mbledhjet familjare që, për këdo që do qetësi, vetmi dhe ritme të ngadalta, mund të duken si prova të vërteta mbijetese emocionale. Shtëpi plot njerëz, biseda pa fund, pyetje të drejtpërdrejta dhe ndonjëherë krejt të papërshtatshme. Për introvertët, Krishtlindja shpesh është gjithçka përveçse e lehtë. Çdo ndërveprim kërkon energji dhe kur orët “të gjithë bashkë” shtohen, rritet ankthi social dhe lind ajo dëshira e njohur për t’u zhdukur nën jorgan, në heshtje.

Dhe jo, nuk është thjesht turp. Shpesh lidhet me ndjeshmëri më të lartë dhe me nevojën për të ruajtur qendrën tënde në mes të kaosit. Por kjo nuk do të thotë që duhet t’i kalosh këto ditë me shtrëngim në gjoks. Me pak vetëdije, kufij të vegjël por të zgjuar dhe ca gjeste të thjeshta kujdesi për veten, edhe momentet më të lodhshme të festave mund të bëhen më të menaxhueshme dhe më autentike.

Sipas psikiatres Beatrice Casoni, është e rëndësishme të dallosh një reagim normal ankthi nga një situatë që kërkon vëmendje profesionale. Pak tension, rrahje më të shpejta zemre apo vështirësi e lehtë për t’u përqendruar para një takimi familjar janë reagime të zakonshme ndaj stresit social, sidomos për introvertët.

Ndryshe është kur ankthi bëhet i tepruar, i vazhdueshëm dhe shoqërohet me shmangie të përsëritur, simptoma fizike, sulme paniku ose mendime që sillen pa pushim në kokë. Në këto raste, këshillohet një vlerësim nga specialisti, për të kuptuar çfarë po ndodh dhe çfarë ndihmon realisht. Vetë dallimi mes ankthit “adaptiv” dhe një çrregullimi të mirëfilltë është hapi i parë për të mos u ndjerë e kërcënuar nga çdo situatë sociale.

Strategji praktike për të mos u ezauruar
Në këtë kontekst, Casoni sugjeron qasje konkrete nga psikologjia kognitive :

-Ul pritshmëritë për “perfeksion social”
Nuk ke pse të jesh gjithmonë e buzëqeshur, e shpenguar, e gatshme për të bërë show. Vetëm ky presion e rrit ankthin.

Rishiko mendimet automatike
Frika se do të gjykohesh nga të afërmit apo të njohurit shpesh e ndez ankthin. Kur e kap veten në atë mendim, provo ta zëvendësosh me diçka më reale dhe më të butë.

Frymëmarrje e ngadaltë nga diafragma
Një teknikë e thjeshtë që e ul menjëherë alarmimin e sistemit nervor. E bën trupin të ndalet pak dhe mendjen të marrë frymë.

Ekspozim gradual, jo hedhje në mes të turmës
Në vend që të futesh direkt në tavolinën me 20 veta, nis me biseda një me një, ose në grupe të vogla. Kjo ul mbingarkesën mendore.

Vendos kufij kohorë dhe pushime të shkurtra
Introversioni nuk është problem. Është ndjeshmëri më e lartë ndaj stimulimit dhe kërkon rikuperim pas socializimit. Planifiko momente “dekompresimi” dhe mos u ndje fajtore për to.

Përgatitja mendore të shpëton gjysmën e lodhjes
Psikoterapeutja Elisa Stefanati kujton se mbledhjet familjare shpesh riaktivizojnë dinamika të vjetra, role të ngurta dhe pritshmëri perfeksioni, sidomos për ata që janë më të ndjeshëm ndaj ankthit dhe gjykimit. Për ta menaxhuar më mirë, ajo sugjeron

Ushtrime frymëmarrjeje dhe vizualizime
Imagjino një skenar të thjeshtë, të qetë, ku ti ia del. Kjo i jep trurit “hartë” dhe e ul frikën.

Dialog i brendshëm pozitiv
Fjalët që i thua vetes para se të hysh në atë shtëpi plot njerëz bëjnë diferencë. Zëvendëso “nuk e përballoj” me “mund ta bëj me ritmin tim”.

Rituale të vogla qetësuese
Muzikë para se të dalësh, një ecje e shkurtër, pak ajër i pastër, një filxhan çaj. Gjëra të vogla që e stabilizojnë emocionin.

Qëllimi nuk është të bëhesh person tjetër. Qëllimi është të shkosh e përgatitur, e pranishme dhe të mos e shterosh veten.