Në dizajnin bashkëkohor po shfaqet një qasje e re që e sheh shtëpinë jo si hapësirë të mbyllur, por si pjesë të pandarë të mjedisit përreth. Ideja e “mureve që zhduken” ka të bëjë me krijimin e një lidhjeje të pandërprerë mes brendësisë dhe jashtësisë, ku kufijtë fizikë zbuten dhe shtëpia bëhet më e hapur, më natyrale dhe më e ndriçuar.
Në këtë stil, dritarja nuk është më thjesht një hapje, por një portë që lidh njeriun me natyrën. Xhamat e mëdhenj nga dyshemeja në tavan, dyert rrëshqitëse dhe materialet që vazhdojnë nga brenda në oborr krijojnë ndjesinë se hapësira nuk përfundon aty ku mbaron muri. Shtëpia merr frymë, ndien dritën, aromën dhe lëvizjen e jashtme, duke e bërë çdo ditë ndryshe nga tjetra.
Ky koncept i ri i jetesës përqendrohet në ventilim natyral, qarkullim të lirë të ajrit dhe dritë natyrale. Në vend që të ndërtohet një ndarje mes shtëpisë dhe natyrës, synohet bashkimi i tyre. Hapësirat e përbashkëta, si kuzhina dhe dhoma e ndenjjes, lidhen drejtpërdrejt me verandat apo kopshtet, duke krijuar ndjesinë e lirisë dhe të jetesës pa barriera.
“Muret që zhduken” janë më shumë se një trend estetik, janë shprehje e një mënyre të re jetese. Një stil që i përgjigjet nevojës moderne për hapësirë, dritë dhe harmoni. Në thelb, ai fton njeriun të jetojë më afër natyrës, duke e bërë shtëpinë jo thjesht një strehë, por një vazhdim të botës së jashtme.
Photo by handespics: https://www.pexels.com/photo/charming-autumn-scene-with-rustic-wooden-bridge-34447229/
