Në një kohë kur armiku i padukshëm ka gjunjëzuar njerëzimin dhe botën mbarë, duke goditur metropolet e Europës, kryeqendrat që dikur gëlonin nga turistët dhe vizitorët, Italia është një nga vendet më të prekura! Italia e bukur e gastronomisë elegante, e arkitekturës, e artit bashkëkohor, e vepra të mëdha e muzeumeve që përfshfaqin artin pamor që mbart historinë e këtij vendi të bukur, por jo vetëm! Gjithçka është paralizuar! Rrugëtimi nëpër qytete i ngjan një një udhëtimi pa destinacion, me trena bosh, me stacione autobuzësh të zbrazët, restorante pa klientë e dyqane ushqimore të vetmet që qëndrojnë hapur në këtë periudhë koronavirusi, bashkë me farmacitë. Panorama është e zymtë, kjo është sot Italia fqinje. Italia solidare me të cilën ndër vite ne si komb na lidh një histori e çmuar solidariteti dhe bashkëpunimi. Italia është sot vendi i dytë pas Kinës, më i godituri në Europë për shkak të luftës më koronavirusin. Mijëra të vdekur, qindra e mijëra të tjerë të infektuar, mijëra teste të kryera në popullësi, ndërsa bilanci tragjik i ngjan atij të një bilanci lufte. Shifrat janë aty, kokëforte dhe stoike si për të na treguar kërcënimin serioz dhe tragjedinë që po shkakton Covid-19 sot në të gjithë botën e emancipuar. Nëse ka një mesazh të qartë si drita e diellit, që virusi i tmerrshëm i ka dhënë sot shoqërive dhe njerëzimit është pikërisht ky: ai nuk përzgjedh! Nuk do tja dijë për kombësitë, për standardet ekonomike që krijojnë dasitë nga vendet e zhvilluara në ato me ekonomi të brishtë, nuk pyet as për status politik, apo lidhje gjaku, virusi i goditet të gjithë, pa mëshirë! Gjen terrenin dhe zhvillohet, në rastin më të mirë i shton listës një tjetër pacient të infektuar, e në më të keqin rast shkakton viktimën e radhës. Prej ditës së parë kur koronavirusi u shfaq dhe sot që ka shkaktuar një pandemi globale, analizat apo pikëpamjet që janë shtruar nga personalitete të ndryshme kanë qenë të ndryshme, të hollësishme,  si për kuptuar zanafillën e gjithë kësaj historie që me gjasë edhe kur të mbarojë do të lerë pas pikëpyetje të mëdha. Por, kush më mirë se një gazetar, që në optikën e tij zhvillon ngjarje, histori, tematika mund të zbulojë ndoshta një tjetër anë të errët të asaj që po ndodh sot me të gjithë, me Italinë specifikisht, por edhe me vendet e tjera. Gabriele Parpiglia është një gazetar italian jo i zakonshëm, kritika e quan polemist, kontrovert,  sepse ai është aty gjithnjë për t’i bërtitur të vërtetat e mëdha, si edhe në rastin e koronavirusit që ka goditur keqazi Italinë fqinje. Fotoja e tij me katër maska që kushtuan jo pak, por plot 240 euro shkaktoi bujë dhe ngriti në këmbë strukturat kontrrolluese të tatimeve dhe shtetit për t’i vënë fre abuzimit që në ditë si këto, është një fenomen i pashmangshëm. Gabriele vjen sot në një intervistë ekskluzive për revistën Class, duke dhënë këndvështrimin e tij për situatën në Itali, për gjithçka po ndodh atje, për dyshimet e tij se ka manipulime shifrash me numrin e viktimave sidomos në Kinë dhe faktorët që mund të çojnë në skenare të tjerë më të vështirë nga të cilët nuk do të jetë e lehtë të dilet. Si ka ndryshuar përditshmëria e gazetarit të njohur, gjëja e parë që do të bëjë pasi të dalë nga karantina, cili është parashikimi i tij për fundin e kësaj pandemie globale, dhe si koronavirusi ka goditur drejtpërdrejtë mediat dhe faktorët aktiv të shoqërive më të zhvilluara sot në botë. Gabriele Parpiglia vjen në këtë intervistë interesante, ku e thotë gjithçka troç, pa dorezat e mburojës, i drejtpërdrejtë si pak të tjerë,  e si vetëm një gazetar si ai di të jetë! Mos e humbisni!

Gabriele, si është situata aktuale në Itali? Si mund të na e përshkruash?

Italia, së bashku me pjesën tjetër të "botës", është duke bërë luftën e saj. Sepse kjo është një luftë e gjatë, shumë e gjatë që do të provokojë brenda sistemit të Italisë, luftëra të tjera. Nuk do të ketë luftë kundër mbajtjes së virusit dhe dhimbjes që shoqëron heshtjen e viktimave; por edhe kundër "urisë" që popullsia ka filluar ta prekë me duart e saj për shkak të "ndalesës së punës" dhe krizës pasuese ekonomike. Për më tepër, edhe nëse duket paradoksale, strukturat spitalore po shemben. Nuk ka asnjë mohim se ekzistojnë spitalet e serive A, B apo C. Në këtë rast, Jugu vuan më shumë. Është një plagë e vështirë të ndalosh, përveçse me sensin e përbashkët të qëndrimit në shtëpi dhe me një rritje të fortë ekonomike në mbështetje për qytetarët. Në Itali situata është serioze. Duke studiuar librat e historisë kam mësuar gjithmonë se gjatë luftës duhet të përgatiteni për t'u përballur me "Pas Luftës", e cila do të jetë edhe më e vështirë. Për momentin ne as nuk dimë si ta përballojmë vetë luftën... Siç thotë Papa Françesku: ne jemi në stuhi.

Ne si medium, jemi përpjekur që të japim një pasqyrë reale të aktualitetit që po ndodh këto ditë në Itali, por e parë në optikën tuaj, a ka ngjarje apo detaje që nuk po bëhen publike në media?

Mund të them që në mënyrë matematikore nuk mund të dinim kurrë numrat e vërtetë të kësaj tragjedie për disa arsye: tamponat nuk janë aty dhe nuk u janë bërë të gjithëve. Ato nuk u bëhen as mjekëve, infermierëve apo profesionistëve të shëndetit. Për më tepër, ne kemi zbuluar se "pozitiviteti" në Covid-19 mund të rezultojë edhe pas infeksionit të tretë ose të katërt. Pra, numrat janë vetëm ato që bëhen zyrtare duke ndjekur linjën e rasteve të bëra serioze. Por le të themi se të paktën dy të tretat e popullsisë mungojnë nga llogaritja e infektimit. Unë gjithashtu dyshoj në numrat e vdekjeve në Kinë. Unë besoj se pas hulumtimeve të bëra mbi objektet e zhdukura te mjekimit (pothuajse 21 milion në tre muaj), numri i vdekjeve është sigurisht më i madh dhe i padeklaruar!

Gabriele ju jeni një nga gazetarët e njohur në Itali, autor i disa programeve televizive, njëherësh njiheni edhe si gazetari polemist që ndan me publikun “të vërtetat e mëdha”! Një prej ngjarjeve që ju e bëtë publike dhe u konsiderua si sulm ndaj kryeministrit Conte ishte fakti se ju shpenzuat 240 euro për katër maska, duke e konsideruar këtë absurde. Publikimi juaj bëri xhiron e medies virtuale. Çfarë motivi ju shtyu që ta bënit publik këtë fakt?

Nuk jam i famshëm, por kam fatin të ndiqem. Kjo do të thotë që njerëzit i besojnë informacionit tim. Që nga dita e parë e "karantinës" kuptova që më duhej ta mbaja mendjen të zënë përndryshe do të kisha rrezikuar depresionin (duke e njohur veten time). Kam kuptuar që "rrjetet sociale" do të ishin kanali ynë në botë për të na mbajtur gjallë (veçanërisht nëse jeni vetëm në shtëpi si në rastin tim). Artistët e mëdhenj kanë derdhur veten duke bërë muzikë live, duke kënduar dhe vallëzuar. Fillova ta shndërroj profilin tim në një "Tg" të vogël duke lançuar raporte video, video me informacione "të dobishme" dhe fillova të botoj intervista me personazhe të zgjedhur me kujdes që ishin në gjendje të merreshin me temën "Covid-19" edhe më mirë se unë.  Intervistat bënë xhiron  nëpër rrjet, për të mos përmendur redaksitë dhe xhirot nëpër të gjithe botën (ata më shkruajnë nga të gjitha anët).  Kështu, si  fotografia e maskave të një farmacie të njohur milaneze që menjëherë filloi të ketë një kontroll mbi financat dhe gjobën. Një dritare në botë, nëse është e dobishme, sot duhet të dimë se si ta ndërtojmë, jo për të fituar, por për t'i informuar të gjithë. Edhe duke treguar atë që Tg shumë herë nuk tregon...

I ngjan një bilanci lufte numri i viktimave në Itali, madje edhe ai i të prekurve duke ia tejkaluar edhe Kinës në këtë rast. Çfarë mendoni ju se ka ndikuar në këtë situatë katastrofike? Masat e ndërmarra vonë, mungesa e ndërgjegjësimit nga ana e italianëve, mosha e tretë, çfarë tjetër?

Shumë fakte objektive më bëjnë të mendoj se situata tashmë ishte krijuar shumë përpara Shkurtit. Ajo që ndodhi në Alzano Lombardo në Janar, në provincën e Bergamos, është një shembull. Njësoj në Piaçenza, njësoj në provincat e Romës. Të gjitha pneumonitë të trajtuara me metodën "X" dhe pacientët e mundshëm për të pasur "Covid-19" u lanë të lirë nga spitali. Padyshim që ekziston fakti që Italia nuk ishte e gatshme, nuk është e gatshme, për t’u përballur me një “Pandemi”. Në vendet e tjera si: Franca, Spanja dhe Gjermania ata janë më keq. Kjo nuk më gëzon, madje më dhemb. Por gabimi më i madh për të gjithë ishte komunikimi se ky ishte një grip i thjeshtë dhe se do të prekte vetëm të moshuarit. Një gabim i bërë nga njeriu ndaj njeriut. Por si mund të ndodh kjo në vitin 2020? Mjaftonte të bënim një gjë shumë të thjeshtë: kapni telefonin, telefononi në Kinë dhe pyesni si ishte situata atje. Do të kishte qenë parandalim i menjëhershëm dhe do të vraponim kundër kohës në mënyrë që të kursenim sa më shumë jetë të ishte e mundur. Shumë gabime. Mund të vazhdoja me orë të tëra. Shumë gabime. Për më tepër, pyes veten se si ishte e mundur që në Netflix ekziston një dokumentar i quajtur "Global Pandemic", që tregon praktikisht atë që ne po përjetojmë. Ose që disa lajme shkencore, madje edhe në italisht, për disa kohë kanë thënë fjalë tekstuale: "Ushtrimet e para u kryen për t'u marrë me një pandemi të mundshme dhe ne nuk jemi gati". Po pse? Pse? Ata nënvlerësuan gjithçka, shumë. Apo ndoshta ka interesa "evropiane" në fjalë që kanë paralizuar garën për të ndaluar dhe ngadalësuar jetën në favor të jetës.

Gabriele a shihni ju dritë në fund të tunelit? Kur mendoni se e gjithë kjo do të marrë fund?

Mediat britanike të udhëhequra nga fenomeni Boris kanë bërë shumë gabime në këtë çështje, por unë mendoj se e vetmja gjë e drejtë ishte kur "Daily Express" ishte i pari që titulloi që Britania duhej të përgatitej për gjashtë muaj luftë për t'u rikthyer në normalitet. Unë jam dakord ato që u thanë.

Mandej, pasojat e pritshme do të jenë ato në sektorin ekonomik dhe të financave që pritet të goditen fort nga pasojat e koronavirusit. Cilat janë mekanizmat me të cilat mendohet të dilet nga kjo situatë e vështirë?

Janë goditur tashmë ! Mendoj për artizanët, për ata që jetojnë me punishte të vogla, por edhe për kompani të mëdha që ofrojnë punë për miliona njerëz. Nuk ka asnjë dallim në krizë të gjithë humbasin, por në humbje, ne duhet t'i shpëtojmë ata që janë më keq. Edhe ata që punojnë "me ditë" dhe fitojnë para në "të zezë". Unë përsëris: Njerëzit nuk mund t'i lënë njerëzit e tjerë të vdesin nga virusi ose nga uria. Kjo më frikëson vërtet. Kundër virusit, shpresoni se Zoti i mirë mund të na japë një dorë dhe pastaj dorën e mjekëve, të cilët, falë edhe specialistëve shqiptarë të dërguar në Itali nga kryeministri juaj; ata janë më të mirët në botë. Për pjesën tjetër, shteti duhet të nxjerrë paratë, shumë e thjeshtë. Pak fjalë, vetëm fakte konkrete.

Cilët sektorë mendoni se do të goditen më keq nga lufta me koronavirusin?

Të gjithë do të humbasin, askush nuk do të shpëtojë i vetëm.

Ju vetë si e kaloni ditën? Keni hequr dorë nga stili normal i jetës, nga puna?

Unë isha me fat që u paralajmërova për çfarë do të ndodhte në kohë për të strukturuar shtëpinë sikur të isha në zyrë me dhomën e redaktimit, dhomën e folësve dhe PC normal për të shkruar artikuj për "Chi", për të përfunduar librat që kisha në punim e sipër (biografitë e disa personazheve të njohur) dhe më gjerë. Me pak fjalë, punë. Por pa lumturinë apo adrenalinën që kisha më parë. Pjesën tjetër të kohës e zë me lajmet "me kërkimin", duke përdorur mediat sociale, duke zhvilluar intervista "të përkushtuara", duke bërë reportazhe falë reporterëve të mi të fotografive të cilët mund të tregojnë luftën përreth qytetit me leje të rregullt. Ne bëjmë live në Instagram dhe tregojmë se çfarë ndodh me ata që na ndjekin "live". Përveç kësaj,ne heshtje, nxis shumë për bamirësi. Por kjo bëhet në heshtje.

Gjëja e parë që do të bëni pasi e gjithë kjo të marrë fund?

Nuk kam asnjë dyshim: do të përqafoj nënën time dhe do të kujdesem për veten nga pikëpamja personale dhe do të ndërtoj një njësi familjare. Nuk mund të ndodhë me urdhër. Por unë e di që këtë gjë e dua mbi gjithçka tjetër. Mbi të gjitha, do të doja mendimin për të krijuar një familje, mendim që nuk më prekte më parë.

Gabriele, si do e konsideronit aktin e qeverisë shqiptare për dërgimin e një ekipi prej 30 mjekësh dhe infermierësh në Itali në ndihmë të bluzave të bardha që janë pozicionuar në vijën e parë të luftës dhe po luftojnë aty çdo ditë për të shpëtuar jetë njerëzish?

E dua Shqipërinë, një tokë që e kam njohur, një tokë që e konsideroj "një shtëpi të dytë", një tokë ku italianët janë të mirëpritur me krahë të hapur. Asnjëherë nuk kam ndjerë një dashuri si ajo që më dhuruan shqiptarët në Shqipëri dhe shqiptarët që takova në Itali. Në këtë histori të gjithë duhet të mësojmë nga njëri-tjetri. Gjesti i dërgimit të mjekëve të përzgjedhur për të ndihmuar Italinë është i krahasueshëm me një fitore të paparë për ata që akoma menaxhojnë dhe duan të besojnë te qeniet njerëzore. Shumë faleminderit Kryeministrit Rama dhe popullit shqiptar që goditën Europën "e madhe" në këtë mënyrë!

Një mesazh për lexuesit e revistës Class?

Mos ndaloni së lexuari dhe informoni veten sepse edhe nëse në këtë periudhë leximi jo gjithmonë do të jetë "i lehtë", ai mbetet një mjet për tu ndjerë i gjallë. Leximi është jeta sot më shumë se kurrë dhe gjithashtu shërben për të mos menduar. Falë Alketës, edhe unë jam lexuesi juaj.

Sa është prekur media nga kjo pandemi?

Padyshim që gazetat e kronikës së përditshmërisë. Njerëzit nuk duan të dinë se kush është me kë, puna e fotografëve është e kufizuar dhe mbi të gjitha njerëzit, personazhet, me të drejtë janë në shtëpi. Njerëzit duan të dinë gjithçka për një element të ri që do të na shoqërojë ndër vite. Quhet: frikë. Në këtë periudhë historike, unë do të zvogëloja thashethemet për t’i dhënë jetë tregimeve të atyre që jetojnë në vijën e parë te rrezikut, atyre të cilët ia dolën ose jo. Dhe gjithashtu do të ndryshoja dëshmitë e mbledhura nga "VIP-at" duke shndërruar intervistat e tyre në histori ose momente për t'u ndarë në një mënyrë shumë njerëzore dhe të lidhura me luftën që po përjetojmë. Për më tepër, do t’i jepja hapësirë â??â??miteve për fëmijë dhe do t’i tregoja asaj bote të pashpjeguar nga revistat sektoriale, për të nxjerrë në dritë personazhe të reja që përmes youtube apo tik tok, sot janë kujdestarë të vërtetë për fëmijë dhe gjithashtu për vetë familjet. Se fundmi do të rinovoja raportet, të paktën një herë në javë, me zbulime. Gjithmonë! Nuk është e vështirë, keni besim?

Duket që i beson teorive konspirative? Cila është më afër të vërtetës?

Të vërtetën, si gjithmonë kur ka një luftë, do ta zbulojmë më vonë, ndoshta. Pak a shumë si kur Bin Laden u shfaq nga askundi. Unë personalisht nuk e dija se kush ishte ai para sulmit në Kullat Binjake. Pastaj kur shpërtheu kaosi, dukej sikur të kishte ekzistuar gjithnjë. Unë nuk besoj në komplot, por besoj se të vërtetën nuk do ta njohim kurrë dhe mbi të gjitha besoj se të dhënat nuk janë reale. Shkurt, ata e dinin për këtë virus por diçka nuk shkoi në mos tregimin e tij, në menaxhimin e gjithçkaje. Si ka mundësi?

Ke thënë që kjo për ty është luftë bakterologjike! Ku e mbështet këtë fakt?

Është. Jo për mua. Sipas përkufizimit sidomos për kompetentët e fushës. Dhe sinqerisht, çfarë do ta quajmë? Grip serioz? Jo. Nuk pranoj.

Frika është partneri ynë i ri i jetës, po ju si po i kaloni ditët?

Të dalësh sot nuk është mirë për gjendjen shpirtërore. Personat që takoni nuk kanë më një shikim apo një buzëqeshje si  përshëndetje. Sytë dhe koka janë të vëmendshëm për distancat, kushdo që kalon ka vënë maskën, truri nga Covid e tutje ka ndryshuar zakonet tona përgjithmonë, madje edhe në shëtitjen e thjeshtë. Kur bëra pazar, ka diçka që nuk do ta harroj kurrë. Të gjithë ruanin distancën e duhur, një metër dhe të gjithë kishim sytë ulur. Në mes kishte heshtje. Kishte frikë...

Credits:

Design: Xhesika Berisha

Foto: Carmine Arrichiello