Në një kohë kur të gjitha mikeshat e mia beqare gjatë kësaj periudhe mund të kenë qenë të trishtuara për shkak të vetmisë të cilën e kanë ndier edhe më shumë, unë jam në anije të kundërt. Jam lumturisht e martuar me dikë pas të cilit lë kokën.

Natyrisht, kjo periudhë e gjatë brenda në shtëpi është e vështirë, por unë jam vërtet mirënjohëse për një njeri si ai. Ne shohim TV së bashku, bëjmë gjërat e punës sonë gjatë ditës dhe, për fat të mirë, rikrijojmë edhe natën. Kemi njëri-tjetrin për të biseduar, kështu që jemi rehat gjatë gjithë kohës. E vetmja gjë që nuk po bëjmë? Seksi.

Mikeshat e mia beqare nuk kanë mundësi të krijojnë lidhje gjatë kësaj kohe, ndaj edhe janë të zemëruara me mua për këtë – atyre u duket se, sikur të mundeshin, patjetër që do të bënin seks. Por unë jo, dhe e di se kjo gjë po ndikon në martesën time.

Seksi ka qenë gjithmonë një sfidë interesante në martesën time. Bashkëshorti ka një “guidë” seksuale shumë më të lartë se unë, por me kalimin e viteve, kemi gjetur një ritëm që funksionon për të dy. Tani për tani, çështja duket se është komplikuar pak. Kur bashkëshorti është i stresuar, seksi është një mënyrë argëtuese për t'ia hequr mendjen. Por unë jam krejt e kundërta. Kur jam e shqetësuar ose e stresuar, libido është e para gjë që “ikën”. Për mua, ankthi të bën nervoze shumicën e kohës, kështu që nuk dua njeri afër shumicën e kohës kur ndihem kështu.

Bashkëshorti dhe unë jemi aktualisht të shëndetshëm, por jemi gjithashtu të dy imunokompromistë, kështu që frika nga sëmundja dhe vdekja është e vërtetë dhe e pranishme. Po sikur dikush prej nesh të përballet me virusin në dyqan ushqimesh apo në shëtitje? Pastaj unë shqetësohem edhe për gjëra të tjera. Puna jonë është e qëndrueshme tani, por çfarë do të ndodhë nëse diçka ndryshon? Po sikur një anëtar i familjes të infektohet me virusin? Unë e dua bashkëshortin më shumë se gjithçka në botë, por frika që kam për atë që mund t’i ndodhë njërit prej nesh është aq e thellë, saqë më shkakton gjendje ankthi që nuk më lë të qetë.

Sigurisht, kam bërë edhe gjëra që më bëjnë të ndihem mirë: aktivitet fizik çdo ditë, ndjek një dietë të shëndetshme, meditoj dhe marr rreze dielli pothuajse çdo ditë. Shtëpinë po e mbajmë të rregullt, por edhe po ndjekim orët normale të punës. Megjithatë, kam shumë probleme me gjumin. Më duket e pamundur të çlodhem dhe çdo natë, kur shtrihem, filloj të luaj të gjithë skenarët e rasteve më të këqija sa i përket asaj që do të ndodhë më pas. Kjo do të thotë që kur është koha për të shkuar në shtrat, kur mund të kem nisur seksin natyrisht, ndihem në ankth dhe kështu tërhiqem.

E di që kjo është e vështirë për bashkëshortin tim. Unë e di se ai ndihet mirë nga prekja fizike dhe e di se seksi ka rëndësi për gjininë tjetër. Jam e gatshme ta pranoj këtë dhe po përpiqem ta bëj më aktive këtë gjendje, por gjithsesi është thjesht e vështirë. Terapistja ime më ka thënë se këtë problem e ka pasur këto javë çdo klient i saj, pothuajse çdo klient i saj pranon që jeta seksuale nuk ka qenë e mirë në këtë kohë. Më bëri të ndihesha më mirë kur mësova se nuk isha vetëm unë.

E di që kjo do të thotë shumë për bashkëshortin tim, unë po përpiqem për t’ia plotësuar nevojat me shumë dashuri, madje edhe me mënyra të tjera, si TV së bashku, shëtitje dorë për dore dhe pushimi nga puna për një përqafim dhe puthje. Bashkëshorti dhe unë gjithashtu bëjmë shumë kontrolle verbale në lidhje me martesën tonë, diskutojmë se si po shkojnë gjërat, për çfarë kemi frikë dhe si ndihemi. Ai më ndihmon të komunikoj atë që mendoj, se është më e rëndësishmja.

Kjo nuk është përgjithmonë, dhe ndjenjat e mia për seksin do të ndryshojnë. Tani për tani unë po përpiqem, duke qenë e durueshme dhe duke qenë e sinqertë me të. Ai e di që e dua, edhe kur nuk e komunikoj këtë seksualisht.