Divorci është një fazë e ndërlikuar që prek jo vetëm çiftin që ndahet, por më së shumti fëmijët — shpesh në mënyra që nuk vihen re menjëherë. Kur zemërimi dhe dhimbja marrin drejtimin, disa veprime që duket se janë kundrejt partnerit, në të vërtetë godasin botën emocionale të fëmijëve. Artikulli identifikon tetë praktika që prindërit duhet të shmangin për të mbrojtur mirëqenien e fëmijëve gjatë dhe pas procesit të ndarjes.

1. Mungesa e kohës për njëri-tjetrin 

Të ndalosh kontaktin ose vizitat me fëmijët si formë hakmarrjeje ndaj ish-partnerit është një gabim që godet direkt fëmijën — ai nuk e ka bërë asgjë për t’u dënuar.

2. Mospagesa e mbështetjes financiare

Kur një prind refuzon të paguajë për fëmijën, çfarëdo arsyetimi që përdor, fëmija e interpreton mungesën si shenjë që nuk meriton të merret me kujdes. Kjo dëmtim psikologjik është shumë i thellë.

3. Poshtë­rimi i ish-partnerit përballë fëmijëve

Të flasësh keq për prindin tjetër në praninë e fëmijës krijon dilema të rëndësishme: fëmija ndjehet i detyruar të zgjedhë anën dhe të besojë se ti edhe për të mendon keq.

4. Kritikimi i familjes së partnerit

Fëmijët ndajnë dashurinë për gjyshërit dhe familjen e të gjithë prindërve. Të fyesh gjykimet për ta, është fyerje ndaj tyre vetë dhe shkatërrim i lidhjeve që ata duan të ruajnë.

5. Krahasimet negative

“Je si nëna jote” ose “Ti je si babai yt” — këto krahasime janë një goditje ndaj identitetit të fëmijës. Ai ndien që është i gjykuar dhe se nuk mund të jetë vetvetja pa pritur kritika.

6. Kërkimi që fëmija të bëhet “shpërndarës i informacionit”

Nga ju dëgjohet shpesh “më thuaj ç’do të bëjë ai” — kjo vendos fëmijën në pozicionin e të transmetuarit të konflikteve, që e bën një pjesë të luftës së prindërve.

7. Ndjenja faji për jetët e tyre pozitive

Kur fëmija sillet mirë me ish-prindin dhe ndan momente të bukura, prindi tjetër mund t’i bëjë faj për këtë – si të ishte tradhti. Kjo i bën fëmijës të mendojë se lumturia e tij është e gabuar.

8. “Harresa” selektive për t’u shmangur nga e keqja

Refuzimi për të telefonuar ose kaluar kohë vetëm sepse nuk dëshiron të përballet me ish-partnerin është akti më zhgënjyes: fëmija ndjen se prioriteti nuk është ai, por konflikti që ju keni.

Në krizë ndarjeje, energjia shpesh kalon tek urrejtja dhe dëshira për t’u luftuar. Por, në fund të ditës, përsëri qëllimi kryesor duhet të jetë fëmija — të mos lejojmë që zemërimi ndaj ish-partnerit të marrë frenat, duke lënë pas shkatërrimtari emocionale. Ndryshimi fillon kur prindërit bëjnë një introspeksion dhe zgjedhin dashurinë e qëndrueshme mbi hakmarrjen.

Photo by Alena Darmel:

https://www.pexels.com/photo/a-couple-having-a-conversation-6642995/