Qenie mes tokës dhe ajrit
Kërpudhat janë ndër krijesat më misterioze të natyrës. Nuk janë as bimë, as kafshë — por kanë diçka thellësisht njerëzore: marrin frymë si ne. Ato thithin oksigjen dhe nxjerrin dioksid karboni, duke ndjekur të njëjtin ritëm jetësor që ndodh në trupin e njeriut.
Jeta që vazhdon edhe pas korrjes
Edhe pasi këputen, kërpudhat vazhdojnë të rriten dhe të ndryshojnë, si të kishin ende jetë brenda vetes. Qelizat e tyre janë aktive për orë të tëra pas korrjes, duke treguar se këto organizma nuk ndalen në momentin që shkëputen nga toka — ato vazhdojnë të jetojnë në mënyrën e tyre të heshtur.
“Wood Wide Web” – rrjeti i padukshëm i pyllit
Nën tokë, kërpudhat krijojnë një rrjet komunikimi mikorizal, të quajtur nga shkencëtarët Wood Wide Web. Përmes këtij sistemi rrënjor, ato lidhen me pemët dhe bimët, duke shkëmbyer lëndë ushqyese, sinjale paralajmëruese dhe madje “kujdes” për fidanët e rinj. Është një internet i padukshëm i natyrës, që mban pyllin gjallë dhe të bashkuar.
Të gjalla, të mençura, të heshtura
Kërpudhat na mësojnë se jeta nuk ka gjithmonë formën që presim. Ato frymojnë, komunikojnë dhe ndihmojnë të tjerët — pa pasur as zemër, as tru. Një kujtesë poetike se inteligjenca e natyrës nuk flet me fjalë, por me rrënjë, frymë dhe bashkëjetesë.
Photo by Roman Biernacki: https://www.pexels.com/photo/a-man-holding-a-mushroom-in-his-hand-16523216/
