Kur ngrënia kthehet në një akt shpirtëror
Në kulturën japoneze, ushqimi është një formë meditimi. Praktika Zen e të ngrënit me ndërgjegje – ichigo ichie, “çdo moment është unik” – mëson që çdo vakt të përjetohet me qetësi, vëmendje dhe mirënjohje. Çdo kafshatë është një takim me natyrën, me trupin dhe me vetëdijen tonë.
Zen në pjatë
Japonezët nuk hanë për t’u ngopur, por për të respektuar ekuilibrin. Ngjyrat, aromat dhe mënyra si prezantohet ushqimi pasqyrojnë harmoninë mes njeriut dhe mjedisit. Është një ritual i heshtur që nxit praninë dhe përulësinë – një mënyrë për të kujtuar se ushqimi është dhuratë, jo thjesht konsum.
Mesdheu – festa e jetës
Në anën tjetër të botës, dieta mesdhetare mishëron një filozofi tjetër: të hash për të ndarë jetën. Në këtë kulturë, tavolina është vend bashkimi, gëzimi dhe lidhjeje. Vaji i ullirit, vera, buka e ngrohtë dhe perimet e freskëta nuk janë vetëm ushqim – janë gjuhë dashurie dhe miqësie, një mënyrë për të kujtuar se lumturia është më e shijshme kur ndahet.
Dy rrugë, një mësim
Zen-i japonez dhe Mesdheu i diellit duken larg, por ndajnë të njëjtin thelb: ushqimi është një mënyrë për të dashur trupin dhe për të nderuar jetën. Në Lindje, përmes heshtjes; në Perëndim, përmes gëzimit. Në të dyja, qëllimi është i njëjtë – të ushqesh jo vetëm trupin, por edhe shpirtin.
Të hash me dashuri është forma më e lartë e ndërgjegjes.
Photo by Rajesh TP: https://www.pexels.com/photo/sushi-on-brown-wooden-board-2098085/
