Në botën e modës dhe të dizajnit, po fitojnë gjithnjë e më shumë terren konceptet që nuk kërkojnë të bëjnë zhurmë. Një prej tyre është “quiet luxury”, ose siç mund ta quajmë në shqip, eleganca që nuk bërtet. Ky stil e sheh luksin ndryshe, jo si shfaqje pasurie apo shkëlqimi, por si përkujdesje për cilësinë, thjeshtësinë dhe qëndrueshmërinë.
Në vend që të provojë vlerën përmes logove apo ndriçimit të tepruar, ky stil fokusohet tek materialet me cilësi të lartë, tek punimi i rafinuar dhe tek harmonia e natyrshme e formës. Një ambient i krijuar me këtë frymë nuk përpiqet të të impresionojë, por të të bëjë të ndihesh mirë. Çdo element është i zgjedhur me kujdes: një copë linoje që frymon, një dru i punuar me mjeshtëri, një mobilje që duket sikur ka qenë aty prej kohësh.
“Quiet luxury” nuk ndjek trende, por krijon ndjesi kohe dhe përjetësie. Mobiljet nuk janë të reja për të bërë përshtypje, por për të treguar histori. Tapetet prej druri të rikthyera, stofrat me prekje natyrale dhe ngjyrat neutrale si bezha, gri e butë, ulliri apo ngjyrat e tokës e bëjnë hapësirën të duket e qetë dhe e ekuilibruar.
Në këtë qasje, ngjyrat nuk të verbërojnë, por të qetësojnë. Ndriçimi është i butë, natyral, me dritë që rrëshqet mbi sipërfaqe dhe thekson teksturat. Nuk ka kontraste të forta apo objekte që kërkojnë vëmendje. Gjithçka bashkëjeton me harmoni, duke krijuar një atmosferë ku estetika nuk mbizotëron mbi ndjenjën e ngrohtësisë.
Eleganca e heshtur është më shumë se një stil është një filozofi jetese. Ajo flet për qartësi, respekt ndaj traditës dhe dashuri për detajet e vogla që zgjasin. Në një botë që shpesh e ngatërron luksin me shfaqjen, kjo qasje sjell frymëmarrje. Është kujtesa se bukuria e vërtetë nuk kërkon të shpjegohet. Ajo ndodh në heshtje, me thjeshtësi dhe me klas.
