Në një botë të mbushur me nxitim, ngrënia është shpesh një veprim mekanik, një pauzë mes detyrave apo një arratisje e vogël nga lodhja. Por kur ndalojmë për një çast dhe i japim vëmendje çdo kafshate, ushqimi shndërrohet në një përvojë meditimi. Ky është thelbi i praktikës së quajtur ngrënia me ndjeshmëri, me praninë e plotë të trupit dhe mendjes.
Ngrënia me ndjeshmëri nuk është dietë, por mënyrë jetese. Ajo vjen nga filozofia lindore e ndërgjegjësisë dhe mbështetet nga shkenca moderne e tretjes, e cila tregon se trupi përthith më mirë ushqimin kur hamë ngadalë, pa stres dhe me ndjenjë mirënjohjeje. Kur i japim vetes kohë të ndjejmë aromën, shijen dhe teksturën e ushqimit, aktivizohet sistemi parasimpatik, pjesa e trupit që kujdeset për qetësinë, tretjen dhe rigjenerimin.
Ky proces e kthen ngrënien në një akt vetëdashurie. Çdo kafshatë bëhet një moment për t’u lidhur me trupin, për të dëgjuar sinjalet e tij dhe për të ndjerë se kur mjafton. Trupi përgjigjet duke tretur më lehtë, përthithur më mirë dhe ruajtur ekuilibrin hormonal, ndërsa mendja qetësohet dhe ndjenja e ngopjes bëhet natyrale.
Në Lindje, të hash me ndërgjegje shihet si praktikë shpirtërore, një mënyrë për të ushqyer jo vetëm trupin, por edhe shpirtin. Në Perëndim, studimet tregojnë se kjo mënyrë të ushqyeri ul stresin, ndihmon në kontrollin e peshës dhe përmirëson marrëdhënien me ushqimin.
Në fund, të hash me ndjeshmëri është mënyra më e thjeshtë për të medituar në përditshmëri. Është rikthim te vetja përmes një akti që bëjmë çdo ditë, por që shpesh e kalojmë pa vetëdije. Sepse në çdo kafshatë të shijuar me praninë e plotë, ne nuk ushqejmë vetëm trupin, por edhe mendjen e shpirtin me paqe.
Photo by Nadin Sh: https://www.pexels.com/photo/elegant-steak-dining-experience-in-restaurant-34434637/
