Në një botë që adhuron filtrat, simetrinë dhe imazhin e përsosur, papërsosmëria është bërë pothuajse një tabu. Ne përpiqemi të dukemi të rregullt, të plotë, të pakapshëm nga koha – dhe megjithatë, sa më shumë ndjekim përsosmërinë, aq më bosh ndjehemi. Sepse, ndoshta, ajo që na mungon nuk është më shumë perfeksion, por më shumë vërtetësi.

Wabi-sabi – bukuria që vjen nga jeta vetë

Filozofia japoneze wabi-sabi e sheh bukurinë jo te e përsosura, por te e papërsosura, e përkohshmja dhe e thjeshta. Një filxhan i çarë, një gjethe që thahet, një fytyrë me rrudha – të gjitha mbartin një lloj bukurie që s’ka nevojë të fshihet. Sepse ajo që është jetuar, ajo që ka gjurmë, është më e gjallë. Wabi-sabi na mëson se jeta është e bukur jo pavarësisht defekteve të saj, por pikërisht për shkak të tyre.

Psikologjia e papërsosmërisë

Në psikologji, papërsosmëria lidhet me pranimin dhe rritjen personale. Të pranosh gabimet, dobësitë dhe pasiguritë e tua nuk është dorëzim – është akt emancipimi. Njeriu që guxon të jetë i papërsosur është ai që jeton me më shumë lehtësi, sepse nuk ka më frikë nga gjykimi. Ai që pranon plagët e veta, i kthen ato në dritë; ai që pranon gabimet, i shndërron në mësime. Papërsosmëria nuk është pengesë për lumturinë – është rruga drejt saj.

E vërteta përtej filtrave

Në epokën e filtrave dhe përshtypjeve virtuale, gjithçka duket e bukur, por shpesh e zbrazët. Përsosmëria është bërë një maskë kolektive që fsheh ankthin, krahasimin, pasigurinë. Dhe megjithatë, ajo që na prek më shumë nuk është përsosmëria e tjetrit, por humaniteti i tij – një e qeshur e sinqertë, një histori që s’është perfekte, por është e vërtetë.

Bukuria që ndien, jo ajo që sheh

Të jesh njeri do të thotë të jesh i papërsosur, por i gjallë, i ndjeshëm, i vërtetë. Bukuria e vërtetë nuk qëndron në mungesën e të metave, por në dritën që kalon përmes tyre. Si porcelani i çarë që ribëhet me ar, edhe ne bëhemi më të bukur jo kur jemi të padëmtuar, por kur kemi mësuar të duam gjurmët që jeta ka lënë mbi ne.

Në fund, wabi-sabi nuk është vetëm një estetikë, por një filozofi e jetës: të gjesh paqe në të papërsosurën, kuptim në kalueshmëri dhe bukuri në thjeshtësi. Sepse vetëm kur ndalojmë së ndjekuri përsosmërinë, fillojmë vërtet ta prekim jetën – ashtu siç është, e papërsosur, por e mrekullueshme.

Photo by cottonbro studio: https://www.pexels.com/photo/woman-in-red-sports-bra-and-black-underwear-standing-in-front-of-frames-3779074/